​ این ‌که برخی از انسان‌هایی که فرهنگشان پایین است، با آسان‌گیری خانواده دختر برداشت‌های بد می‌کنند قابل انکار نیست؛ اما این کار، خود محک خوبی برای تشخیص میزان فهم خانواده‌ای است که شما می‌خواهید با آن‌ها وصلت کنید.

اگر خانواده‌ای به ‌جهت آسان‌گیری شما چنین برداشتی کرده و دیگر به سراغ دخترتان نمی‌آید، خیلی ‌خوب است؛ چرا که شما به همين وسیله، خانواده‌ای را که از سطح فرهنگی پايينی برخوردار است، کنار زده‌اید. وقتی دیگران سخت‌گیری معقول شما را در امر انتخاب دیده و در امور دیگری که ربطی به خوشبختی و بدبختی ندارد، آسان‌گیری شما را می‌بیند، خیلی باید فهمش پایین باشد که متوجه نشود، شما جهت درک و درایت بالا در این امور آسان می‌گیرید.

علاوه ‌بر این شما می‌توانید در جلسات خواستگاری؛ به ‌ویژه وقتی ‌که ازدواج درحال شکل گرفتن است؛ مثل جلسه مهر برون یا بله‌برون، با خانواده طرف مقابل درباره فلسفه آسان گرفتن ازدواج صحبت کنید؛ یعنی تنها به فهم خانواده طرف مقابل اعتماد نکنید.

برشی از کتاب: نیمه دیگرم، ج۳، ص۱۲۳

 محسن عباسی ولدی

 fatehan.net 

 دموکراسی به عنوان شیوه زندگی سیاسی در جهان مدرن بر مبانی و اصولی استوار است که در طی فرایند دراز مدت مبارزه برای ایجاد حکومت دموکراتیک، تکوین یافته اند. جوهر این اصول و مبانی را میتوان در اصالت برابری انسان ها، اصالت فرد، اصالت قانون، اصالت حاکمیت مردم و تأکید بر حقوق طبیعی، مدنی و سیاسی انسان ها یافت. 

منظور از اصالت برابری این است که در دموکراسی افراد، گروه ها و طبقات مردم نسبت به یکدیگر از لحاظ حق حکومت کردن، برتری و امتیازی ندارند. 

آزادی چه به مفهوم منفی آن (یعنی رهایی از اراده خودسرانه دیگران) و چه به مفهوم مثبت آن (یعنی توانایی گزینش و عمل و مشارکت) در سرشت دموکراسی مضمر است. 

اصالت قانون در دموکراسی به این معناست که افراد تنها از قوانینی که خود وضع کرده اند، تبعیت می کنند و لاغیر. 

به موجب اصل حاکمیت مردم، تنها منبع مشروعیت قدرت حکومت، اراده مردم است که میتوانند رضایت یا عدم رضایت خود را از عملکرد حکومت، اعلام دارند. 

بشیریه، آموزش دانش سیاسی،ص ۲۴۳

قال الامام الرضا علیه السلام: و احرصوا علی قضاء حوائج المؤمنین و ادخال السرور علیهم، و دفع‌المکروه عنهم، فانه لیس شیئی من الاعمال عندالله- عز وجل- بعدالفرائض افضل من ادخال السرور علی المؤمنین.

حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام:

حریص و شتابان باشید، برای “قضای حوائج مومنان” و “شادکامی قلبی آنان” و “دفع هرگونه بدی و دور کردن ناگواری‌ها از آنان"،  زیرا که پس از واجبات، هیچ کاری نزد خدای بزرگ، برتر از شاد کردن مؤمنان نیست.

منبع: فقه‌الرضا - علی بن‌بابویه- ص339

مقام معظم رهبری مد ظله العالی :                                      

 پیام زندگى على‌بن‌موسى‌الرضا(ع) چیست؟ ما که نباید فقط به مرقد امام على‌بن‌موسى‌الرضا اظهار ارادت کنیم؛ او امام ماست، زندگى او براى ما درس است، از زندگى او باید درس بگیریم؛ زندگى او براى ما یک پیامى دارد، آن پیام چیست؟ من آن پیام را در یک کلمه خلاصه مى‌کنم. بدانید پیام زندگى پرماجراى على‌بن‌موسى‌الرضا علیه‌ السلام به ما عبارت است از مبارزه‌ى دائمى خستگى‌ناپذیر.

​همه ما تصور می کنیم که تمرکز کردن یعنی قدرت انجام دادن یک کار در یک واحد زمانی مشخص، و وقتی حواسمان به کارهای دیگر پرت می شود تمرکزمان را از دست داده ایم.

حجم بالای اطلاعاتی که به راحتی در دسترس اند و زیاد شدن عوامل حواس پرتی باعث شده که همه ما با مشکل عدم تمرکز یا توجه به زندگی روبه رو باشیم.

کمبود تمرکز باعث شده است که ما خودمان را به خاطر شکست هایمان سرزنش کنیم.

بنابراین چگونه تمرکز خود را بهتر کنیم؟

تمرکز به معنای توجه کردن نیست.

تمرکز تنها این نیست که توجه خود را 20 دقیقه معطوف انجام یک کار کنیم.

تمرکز یعنی اینکه انرژی و زمان خود را برای رسیدن به پیشرفت، در جهت هدف خود صرف کنیم.

نداشتن تمرکز به این خاطر است که ما دو عامل اصلی را از دست می دهیم:

۱. یا نمی دانیم کجا می خواهیم برویم که در این صورت هدف مشخص نداریم.

۲. یا اینکه هدف داریم اما نقشه راه روشن نداریم.

تلاش برای بهبود تمرکز، بدون در نظر گرفتن این دو عامل مثل رانندگی کردن در یک مسیر ناآشنا، بدون نقشه راه است.

شما در نهایت فقط سوخت زیادی هدر می دهید، اما نمی دانید که قرار است کجا بروید.

تمرکز یک جریان است.

برای شروع شما نیاز به تمرکز روی یک هدف مؤثر دارید.

شما همزمان نمی توانید بر همه چیز تمرکز کنید.

مثل رانندگی که باید یک مقصد داشته باشید.

هدف باید واقعی و دست یافتنی باشد و بتوانید آن را تجسم کنید.

گام دوم داشتن یک نقشه راه عملی است.

با استفاده از نقشه راه باید نحوه دستیابی به هدف را مشخص کنید.

نقشه راه شما باید شامل اقدامات عملی و واقع بینانه ای باشد که قابلیت دستیابی داشته باشند.

وقتی این موضوع را خوب درک کنید می توانم با اطمینان به شما بگویم، احتمال اینکه شما تمرکز خود را بر روی وظایفتان از دست بدهید بسیار کم است.

شما ممکن است فکر کنید که نوشتن یک هدف و تنظیم نقشه راه زمان زیادی را از شما می گیرد

اما در واقع بدون این دو عامل هیچ نقطه عطفی در تلاش های شما وجود ندارد و شما تنها انرژی و زمان بیشتری را بی هدف مصرف می کنید.

اگر مایلید که با مشخص کردن اهداف و مسیر راه خود، در جریان تمرکز قرار گیرید،همین حالا یک قلم و کاغذ بردارید و سفر خود را به سمت رسیدن به مقصد نهایی آغاز کنید.

فاطمه قائدرحمتی