ظهور
وقتی سخن از ظهور به میان می‌آید احساس دلپذیری به آدمی دست می‌دهد. گویی در فضای باغی سبز و کنار نهری جاری نشسته است و به آواز خوش بلبلان گوش می‌دهد. آری ظهور زیبائی‌ها و انتشار خوبی‌ها جان و تن خستگان را نشاط می‌بخشد و برق شادی در چشمان امیدواران روشن می‌کند.
در این بخش درباره ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و آنچه در سایه سار حضور عینی او رخ خواهد داد سخن می‌گوییم و به تماشای جمال بی مثالش بی حجاب غیبت می‌نشینیم.

زمان ظهور
یکی از سئوالاتی که همواره ذهن بسیاری از مردم را به خود مشغول کرده این است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چه زمانی ظهور می‌کند و آیا برای ظهور وقتی تعیین شده است؟
پاسخ این است که بر اساس سخنان پیشوایان دینی زمان ظهور بر مردم مخفی است.
امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:
«ما نه در گذشته برای ظهور وقتی را تعیین کردیم و نه در آینده وقت تعیین می‌کنیم ».
بنابراین کسانی که برای ظهور، زمان مشخصی را تعیین می‌کنند فریب کار و دروغگو هستند این مطلب در روایات مورد تأکید قرار گرفته است.
امام باقر علیه السلام به یکی از اصحاب خود که از زمان ظهور سؤال کرد فرمود:
«وقت گذاران دروغ می‌گویند، وقت گذاران دروغ می‌گویند وقت گذاران دروغ می‌گویند. »

از اینگونه روایات به خوبی می‌توان فهمید که همواره کسانی بوده اند که با انگیزه‌های شیطانی برای ظهور، زمان تعیین می‌کرده اند و چنین افرادی در آینده هم وجود خواهند داشت. به همین جهت پیشوایان معصوم علیهم السلام از شیعیان خواسته اند که در برابر وقت گذاران بی تفاوت نباشند بلکه آنها را تکذیب نمایند.
امام صادق علیه السلام در این زمینه به یکی از اصحاب خود فرمود:
«از تکذیب کردن کسی که برای ظهور وقت تعیین می‌کند هیچ پروایی نداشته باش چرا که ما برای کسی وقت ظهور را تعیین نکرده ایم. »

ثواب الأعمال به نقل از حُمران: از امام باقر عليه السلام درباره سخن خداوند: « همانا ما آن را در شبى خجسته نازل كرديم» پرسيدم.
فرمود: «آرى. آن، شب قدر است و آن، در هر سال در ماه رمضان و در دهه آخر است. قرآن، جز در شب قدر، نازل نشده است.
خداوند فرموده است: « در آن شب، هر كار حكمت آميزى فيصله داده مى شود». در آن شب، هر چيز نيك و بدى كه در آن سال تا سال آينده خواهد شد و هر طاعت يا معصيتى، يا هر نوزاد يا اَجَل يا روزى اى، مقدّر مى شود. پس، آنچه در آن شب، مقدّر و حتمى شود، قطعى است و مشيّت خدا در همان است».
به امام عليه السلام گفتم: مقصود از: « شب قدر، بهتر از هزار ماه است» چيست؟
فرمود: «در آن شب، كار شايسته (مثل: نماز و زكات و خوبى هاى گوناگون) بهتر از كار در هزار ماهى است كه شب قدر در آنها نباشد و اگر چنين نبود كه خداوند، بر پاداش مؤمنان مى افزايد، به آن نمى رسيدند؛ ليكن خداوند بر حسنات آنان مى افزايد».

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

در« شب قدر»، درهاى آسمان گشوده مى شوند. پس، هيچ بنده اى نيست كه در آن شب، نماز بخواند، مگر آن كه خداوند براى هر سجده اش درختى در بهشت براى او قرار مى دهد، كه اگر سواره صد سال در سايه آن راه بپيمايد، به پايانش نمى رسد، و براى هر ركعت، خانه اى از دُرّ و ياقوت و زبرجد و لؤلؤ قرار مى دهد و براى هر آيه، تاجى از تاج هاى بهشتى قرار مى دهد..

۳ - مادر آن بزرگوار، فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف (س) است كه براي رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) (نيز) همچون يك مادر بود و رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در دامن او رشد كرد و آن حضرت هميشه سپاسگزار نيكيهاي او بود. فاطمه بنت اسد، در صف نخستين ايمان آورندگان به اسلام، ايمان آورد و همراه جمعي از مهاجرين با آن حضرت به سوي مدينه هجرت كرد و وقتي كه از دنيا رفت ، پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) او را با پيراهن مخصوص خود كفن نمود تا به وسيله آن از آزار حشرات زمين حفظ گردد و در قبراو (قبل از دفنش) خوابيد تا بدين وسيله فشار قبر به او نرسد و اقرار به امامت پسرش اميرمؤ منان علي (عليه السلام) را به او تلقين كرد، تا پس از دفن، وقتي از او در مورد آن سؤ ال شد بتواند پاسخ دهد و اين همه توجّهات مخصوص پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) به مادر علي (عليه السلام) به خاطر آن مقام ارجمندي بود كه او در نزد پروردگار و نزد آن حضرت داشت. اين سرگذشت بين تاريخ نويسان مشهور است.

۴ - اميرمؤ منان علي (عليه السلام) و برادرانش (طالب، عقيل و جعفر) نخستين كساني هستند كه از دو سو (هم از ناحيه پدر و هم از ناحيه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف هستند، به اين خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) و تحصيل كمالات معنوي از او، به دوشرافت نايل گرديد (شرافت نسب و شرافت پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) ).

۵ - علي (عليه السلام) نخستين فردي بود كه قبول اسلام كرد و به خدا و رسولش ايمان آورد و هيچ كس از اهل بيت رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) و از اصحاب، در اين جهت به او نرسيد و او نخستين مردي بود كه پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) او را دعوت به اسلام كرد و او آن را پذيرفت و همواره از دين اسلام حمايت مي‌كرد و با مشركان مبارزه مي‌نمود و از حريم ايمان دفاع مي‌كرد و گمراهان و سركشان را سركوب مي‌نمود و دستورات دين و قرآن را منتشر مي‌ساخت و به عدالت، حكم مي‌كرد و به كارهاي نيك دستور مي‌داد.

گذري بر زندگي امام اوّل حضرت علي  علیه السلام

ويژگيهاي زندگي علي علیه السلام 

۱ - علي (عليه السلام) نخستين امام مؤ منين و رهبر مسلمانان و اوّلين خليفه بعد از رسول خدا، پيامبر راستين و امين اسلام محمّد بن عبداللّه خاتم پيامبران - صلوات خدا بر او و دودمان پاكش باد - است  او كه برادر و پسر عمو و وزير پيامبر (صلّي اللّه عليه و  آله و سلّم) و داماد آن حضرت ؛ يعني شوهر دخترش حضرت فاطمه زهرا - سلام اللّه عليها - سرور بانوان دو جهان است، اميرمؤ منان علي بن ابيطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف، سرور اوصيا - بهترين صلوات و سلام بر او باد.-.

۲ - كنيه علي (عليه السلام) ابوالحسن است، او در روز جمعه سيزدهم رجب سال سي‌ام ( (عام الفيل) ) (ده سال قبل از بعثت) در مكه در بيت الحرام داخل كعبه خانه خدا، ديده به اين جهان گشود كه هيچ كس قبل از او و بعد از او، در اين خانه خدا تولّد نيافت و نمي يابد و اين نشانگر موهبت و احترام و توجّه خاصّ خداوند به وجود علي (عليه السلام) است و بيانگر مقام بسيار ارجمند اوست.