? أینَ‏ الرَّجَبِیونَ

? مسئول تربیت عقل نظری که اندیشه است، حوزه و دانشگاه هستند که بخش اندیشه را تقویت می کنند؛ اما مسئول انگیزه نه حوزه است و نه دانشگاه، مسجد است! حسینیه است! نماز شب است! «أَینَ‏ الرَّجَبِیونَ‏» است! ناله و اشک است! بین عزم و جزم مانند بین آسمان و زمین فرق است.

 یک کسی که خودش کتاب نوشته و تحقیق کرده گناه می کند! مگر یقین ندارند که این حرام است؟! مگر یقین به فعلیت ندارند؟! مگر یقین به اشتغال ندارند؟ مگر یقین به مکلَّف بودن ندارند؟ اما عالماً و عامداً معصیت می کنند!

سرّش این است که علم مشکل را حلّ نمی کند، علم نیمی از کار است؛ این مسئول اندیشه است و عمل به عهدهٴ متولّی انگیزه است!

 آیت‌الله جوادی آملی

 گام دوم برای تمرین شفقت نسبت به خود؛ توجه به ویژگیهای مشترک همه انسانها است:

توجه کنیم که ما یک انسانیم و هیچ انسانی کامل نیست و هر انسانی نواقصی دارد و اشتباه می کند اما شرایط و شدت و نوع رنج ها در انسانها متفاوت است. پس اگر انتخاب اشتباه؛ رفتار اشتباه داشتیم یا که شکست خوردیم بخاطر این است که انسانیم و ممکن الخطا، از بزرگ کردن اشتباهاتمان بپرهیزیم. آنها را اصلاح کنیم اما سرزنش و برچسب به خود نزنیم .

مقایسه کردن خود با انسانهای دیگر موفق، زیبا یا ثروتمند یکی از عادتهایی است که باعث خودکم بینی می شود. می توانیم خود را آنگونه که هستیم بهترین خود بدانیم. زمانی که درد می کشیم یادمان می افتد پیری و بیماری و درد جسمانی و اتفاقات بد و شکست مواردی هستند که همه تجربه می کنند تا آرام شویم.

بنویسید:
همه در شرایطی مثل من بوده اند یا رنج بخشی از انسان بودن است. ممکن است هر کسی جای من بود اینکار را می کرد. هر کسی در زندگی اش طعم شکست را چشید. هیچ کس کامل نیست هر کسی نقصی دارد مهم تلاش کردن است.

گام سوم ذهن آگاه باشید:

در اینجا و اکنون باشیم و شرایط حال را در نظر بگیریم نه گذشته و آینده ذهن ما بصورت مداوم فعال است و اخطار می دهد یاد بگیرید که به طور مثبت تری فکر کنید و آگاهی بدون قضاوت و بیشتر مشاهده ای داشته باشید. و درگیر مبارزه با افکارمان نشویم یا تحت تاثیر آنها قرار نگیریم در تمرین بنویسید: شرایط سختی دارم. باید در این لحظه با خودم مهربان باشم.

وقتی واقعیت ها با خواسته های ما هماهنگ نباشد احساس رنج می کنیم. آگاه بودن به شرایط در انتخاب و قضاوت ها تاثیر می گذارد. زمانیکه غرق در تماشای فیلم ترسناک هستیم ذهن ما به شرایط ترس می رود تپش قلب را حس می کنیم اما با شنیدن صدایی از اطراف متوجه می شویم که در اینجا و اکنون هستیم نه در تصورات غیر واقعی ذهن مان و آرام می شویم یا در ترافیک،  اگر غر بزنیم بدنبال مبارزه و اجتناب باشیم زمان سختر و رنج آورتری را تجربه می کنیم ، اما اگر بپذیریم که درحال حاضر اینجا هستیم چطور می توانیم از لحظه استفاده مثبت داشته باشیم بجای دامن زدن به حس بد کردن اگر از صبر کردن در ترافیک کلافه شدیم می شود یکی از کارهایی که در اوقات بیکاری باید انجام دهیم را انجام بدهیم مثلا صوت آموزشی که لازم بود گوش دهیم را گوش می کنیم . بدون توجه به منفی بافی های ذهن از ترافیک در لحظه باشیم و لذت ببریم، پس اینجا واکنشی عمل نکرده ایم و با شفقت به خود به کاری که به ما آرامش و التیام می دهد را انجام می دهیم . کریستوفر گرمر می گوید:  یک لحظه شفقت‌ورزی به خود می‌تواند کل روز شما را تغییر بدهد. رشته‌ای از این لحظات می‌تواند تمامی زندگی شما را تغییر بدهد.

 شفقت به خود یا خود دلسوزی موجب افزایش هوش عاطفی، خود ارزشمندی می‌شود یعنی به تازگی اعتماد به‌ نفس و عزت نفس جای خود را به شفقت به خود داده است. تاثیرگذارترین و در عین حال پیچیده‌ترین شکل ارتباط در زندگی هر فرد، ارتباط فرد با خودش است؛ تحقیرکردن خود و احساس شرم، هزینه‌های هیجانی بالایی دارد و به مرور زمان فرد را به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و استرس های مزمن و… می رساند.

شفقت به خود به ما اجازه می دهد زمانی که با مشکلات اجتناب ناپذیر زندگی مواجه می شویم مراقب خودمان باشیم. اضطراب، نا امیدی و تنهایی همچنان به وجود خواهند آمد، اما مشفق بودن با خود به ما کمک می کند در دام آن ها گیر نیفتیم.

سه گام اصلی برای شفقت به خود را تمرین کنید:

 گام اول مهربانی به خود و تصدیق درد

به دردهایی که داریم اجازه ورود بدهیم و بپذیریم که این درد و مشکل را داریم. پذیرش به معنای تصدیق واقعیت بدون قضاوت کردن است. پذیرش از دست دادن ها، دوری ها و تنهایی‌ها، پذیرفتن پیری، بیماری و مرگ پذیرش خود با تمام توانمندی ها و ناتوانی ها؛ و تمام امکانات و محدودیت هایمان حتی پذیرش دیگران. با خود با مهربانی برخورد کنیم یعنی بدون سرزنش و انتقاد کردن، اگر اشتباهی کرده ایم خود را ببخشیم.

زمانیکه رنج می‌کشید این عبارات را بنویسید: « می دانم که دارم رنج می کشم» یا «خیلی دردناک است» به خود حق بدهید که برایتان سخت است و این دردتان واقعی است. همان کاری که وقتیکه ناراحت هستیم از دیگران انتظار داریم به ما حق بدهند بفهمند، که چه رنجی داریم و آنرا بی ارزش نکنند با گفتن جملاتی مثل: سخت نگیر. تقصیر خودت بود، چرا خودتو ناراحت میکنی؟.مسائل مهمتر ازین هم هست .بنابراین ما از هر کسی به خودمان نزدیکتریم دردی که می کشیم را خوب احساس می کنیم و می توانیم خودمان را التیام دهیم.

ادامه دارد…

 وقتی خسته‌اید به رختخواب بروید و اجازه دهید صبح با سیستم عصبی و جسمانی خود از خواب برخیزید نه با صدای زنگ ساعت و یا هر صدای غیرمترقبه دیگری.

در ابتدا ممکن است این چرخه ریکاوری زمان خواب کمی جنون‌آمیز باشد و ۱۰ ساعت در شبانه‌روز بخوابید، اما به مرور این زمان کاهش پیدا می‌کند.

توجه داشته باشید برای جبران کمبود خواب هم زمان و هم شدت و کیفیت خواب مهم است. باید در نظر داشت که برای جبران بخشی از کسری خواب، خواب عمیق لازم است. به نظر می‌رسد در زمان خواب عمیق، مغز به بازسازی و ریکاوری خود می‌پردازد. وقتی فرد زمان بیشتری می‌خوابد، به همان میزان زمان بیشتری به مغز می‌دهد تا خود را ریکاوری و جوان‌سازی کند.وقتی فرد بدهی خواب خود را با مغز صاف کند و آن را با خواب اضافه جبران کند، به‌تدریج به الگوی مناسب و زمان ایده‌ال خواب خود دست خواهد یافت.

 محققان معتقدند ژن‌ها در تعیین الگوی خواب افراد موثرند و تفاوت‌های فردیِ میزان خواب در اشخاص مختلف را به اطلاعات روی ژن‌های افراد مربوط می‌دانند.

نکته قابل توجه اینجاست که با توجه به این فرضیه شما نمی‌توانید خود را آموزش دهید تا زمان کمتری بخوابید چرا که میزان خواب مورد نیاز بدن شما با توجه به اطلاعات وراثتی ژن‌های بدن‌تان تعیین شده است، بنابراین با کم خوابیدن فقط خودتان را گول خواهید زد.

طبق یک تحقیق علمی هر چه بیشتر خسته باشید کمتر احساس خستگی می‌کنید. یادتان باشد خواب کافی و مناسب باعث می‌شود شما احساس بهتری نسبت به خودتان و زندگی داشته باشید. در ضمن به خاطر داشته باشید که شاید با مصرف برخی مواد مانند مواد کافئین‌دار بتوانید خود را بیدار نگه دارید، اما مطمئن باشید از کارایی و عملکرد جسمی و ذهنی شما کاسته خواهد شد.

بدهی خواب خود را پرداخت کنید تا به یک اَبَرانسان بدل شوید. خواب کافی ظرفیت‌های جسمانی و ذهنی شما را ارتقا می‌دهد. اختلالات خواب اثر مستقیمی بر طول عمر افراد دارند، پس آن‌ها را جدی بگیرید و در صورت بروز مشکل با پزشک متخصص مشورت کنید.

 گرم کردن زیادِ همه ی خانه مضراتی از جمله :

-افزایش احتمال بیماریها هنگام خروج از خانه بدلیل تفاوت دمایی بسیار زیاد

 -نبودن هوای تازه بدلیل جلوگیری از تبادل دمایی با بیرون

-افزایش مصرف انرژی

-به هم خوردن طبیعت بدن بدلیل همسو نشدن با تغییر فصل و … را به دنبال دارد…

پس بهتر است در فصل سرما خانه راکمی گرم(نه خیلی گرم) و در تبادل گهگاهی با هوای تازه ی بیرون نگه داریم؛

اما در عوض برای گرم شدن از :

لباسهای گرم بیشتر(بویژه پشمی)؛
 کلاه؛

کرسی

استفاده کنیم.

توجه :
در سرما، خون غلیظ شده و فضولات بدن به اندام تحتانی بدن می رود؛
اگر هنگام خواب پاها گرم شود(کرسی) این فضولات درخون از حالت رسوبی خارج می شوند…