حلول ماه مبارک رمضان
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ ، وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ ، وَ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ ، وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ حَتَّى لَا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلََى لََغْوٍ ، وَ لَا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَي لَهْوٍ…
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و شناخت برتری این ماه و بزرگداشت احترامش را و خودداری از آنچه که در این ماه ممنوع کردی، به ما الهام فرما؛ و ما را به روزه داشتن این ماه و حفظ انداممان از گناهانت و به کار گرفتن آنها در آنچه که تو را خشنود میکند، یاری ده؛ تا با گوشمان به گفتار لغو گوش نکنیم و با چشممان به تماشای لهو نشتابیم…
فرازی از دعای ۴۴ صخیفه سجادیه
نور دل و جان آمد
ماه رمضان آمد، نور دل و جان آمد
نور دل و جان آمد، ماه رمضان آمد
به به رم از آن آمد، یکسر همه دیوان را
یکسز همه دیوان را، به به رم از آن آمد
نیروی روان آمد، مر سالک صادق را
مر سالک صادق را، نیروی روان آمد
عاشق به فغان آمد، از شوق سحرخیزی
از شوق سحرخیزی، عاشق به فغان آمد
از سوی جنان آمد، آن را که دلت خواهد
آن را که دلت خواهد، از سوی جنان آمد
چون بند گران آمد، بر گردن محرومان
بر گردن محرومان، چون بند گران آمد
از عالم جان آمد، قرآن کریم این مه
قرآن کریم این مه، از عالم جان آمد
سعدان به قران آمد، از قدرش و قرآنش
از قدرش و قرآنش، سعدان به قران آمد
در مهد امان آمد، زین مه حسن نجمش
زین مه حسن نجمش، در مهد امان آمد
دیوان اشعار علامه حسن زاده
بهار شده
یاران مهدی در آخر الزمان
استاد شهید مطهری(ره):
در خطبه ۱۵۰ اشارهای به مهدی موعود (عجّل اللَّه فرجه الشریف) دارد و در آخر سخن، گروهی را در آخرالزمان یاد میکند که شجاعت و حکمت و عبادت توأماً در آنان گرد آمده است. میفرماید:
ثُمَّ لَیشْحَذَنَّ فیها قَوْمٌ شَحْذَ الْقَینِ النَّصْلَ، تُجْلی بِالتَّنْزیلِ ابْصارُهُمْ وَیرْمی بِالتَّفْسیرِ فی مَسامِعِهِمْ وَ یغْبَقونَ کأْسَ الْحِکمَةِ بَعْدَ الصَّبوحِ.
سپس گروهی صیقل داده میشوند و مانند پیکان در دست آهنگر تیز و برّان میگردند، به وسیله قرآن پرده از دیدههایشان برداشته میشود و تفسیر و توضیح معانی قرآن در گوشهای آنان القا میگردد، جامهای پیاپی حکمت و معرفت را هر صبح و شام مینوشند و سرخوش باده معرفت میگردند.
سیری در نهجالبلاغه ص۱۰۶
شوق دیدار
مهدی برای ما اندیشهای نیست که ولادتش را انتظار کشیم یا پیشبینیای نیست که به تحقق مصداقش چشم بدوزیم؛
بلکه واقعیتی است پابرجا که منتظریم فعالیتش را آغاز کند؛
انسانی است معین که با گوشت و خونش میان ما زیست میکند و او را میبینیم و او نیز ما را میبیند و با آروزها و دردهای ما بهسر میبرد و در اندوه و شادی ما مشارکت میورزد
و شاهد همه عذابهای دردکشیدگان و رنجهای رنجدیدگان و ستمهای ستمگران بر روی زمین است.
داغ همه اینها از نزدیک یا دور بر دل او مینشیند و شوقمندانه در انتظار لحظهای است که مجال یابد تا دستش را بهسوی هر ستمدیده و حرمانکشیده و رنجبرده واگشاید و ریشه ستمگران را براندازد.
📘پژوهشی درباره امام مهدی| ص٣١
#شهید_صدر (ره)