حضرت آیت الله جوادی آملی :
طبق بعضي از روايات، يک؛ طبق بعضي از أدعيه، دو؛ ماه مبارک رمضان را گفتند: «غُرَّةُ الشُّهُور»، يک؛ «رَأسُ السَّنَة»، دو؛ چون در روايات ما اول سال را ماه مبارک رمضان مي‌دانند، در روايات ما اول سال را، «رأس سنه» را ماه مبارک رمضان مي‌دانند، گاهي مي‌گويند: «غُرَّةُ الشُّهُور»، اگر دوازده ماه داريم، پيشاني دوازده ماه، ماه مبارک رمضان است. اگر 365 روز داريم، پيشاني آن اول ماه مبارک رمضان است. «رَأسُ السَّنَة» است، يک؛ «غُرَّةُ الشُّهُور» است، دو.
طبق اين دو تعبير افرادي مثل ابن طاوس‌ها و اينها برنامه‌هايشان را از ماه مبارک رمضان شروع مي‌کنند تا به ماه شعبان. ماه مبارک رمضان را اول سال قرار مي‌دهند، ماه شعبان که آخر سال است، خيلي تلاش و کوشش مي‌کنند که همه ديونشان را بدهند. اين دعاي معروفي هم که هست: «اَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ»،همين است.
مثل اينکه کسي که آخر سال مي‌خواهد حساب بکند، آخر سال که مي‌خواهد حساب بکند تمام تلاش و کوشش خود را مي‌کند تا ببيند چقدر بدهکار است. اينها در ماه شعبان خيلي دست و پا مي‌زنند که حقي از اينها نماند، وظيفه‌اي از اينها نماند. اين دعا هم که «اَللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ» هم همين را نشان مي‌دهد.

 نقش والدین و مربیان

اگر یکی از والدین اهل نماز نبود، دیگری باید از نظر محبت و عاطفه برای فرزند بسیار ویژه باشد تا فرزند جذب رفتار و اعمال او، مِن جمله نمازش شود.

چنانچه والدین دانش آموزی بی نماز بودند، مربی مدرسه برای جذب چنین دانش آموزی به نماز باید با محبت ترین ، مرتب ترین و تمیز ترین فرد نمازخوان مدرسه باشد تا جبران آن والدین را بکند.

شخصی که با او رابطه دارید را در نظر بگیرید؛
برای چه مقصدی با او رابطه دارید؟ اگر تا امروز بدون هدف ارتباط داشته اید،حالا می توانید مقاصد متعالی برایش تعریف کنید.

حالا از ابزارهای همکلامی، هم فکری، هم دلی، همراهی، هم کاری استفاده کنید.

هر کدام به چه کار می آیند؟

 من می خواهم همکلام شوم ابزارش زبان و گوش و چشم است.
پس باید توانم را در خوب دیدن، در خوب حرف زدن، و در خوب شنیدن تقویت کنم. (کجا ضعف دارم، مثلا اگر نمی توانم حسن های دیگران را ببینم و فقط ضعف هایشان را می بینم… من بعد از 10 سال زندگی با همسرم من نتوانستم درجا برای کنترل احساسات خودم در جهت رضایت خدا، ناراحتی ام را نشان ندهم. من در لحظه حضور ذهن نداشتم و یادم نیامده.
بعضی چیزها ملکه ذهنمان شده که باید تمرین کنیم. می گویند وقتی انسان ها هم می میرند ملکه شان را به زبان می آورند. اگر در دنیا ذکر خدا ملکه اش بوده همان را به زبان می آورد. اگر ناسزا ملکه ذهن اش بوده، با همان وارد سرای دیگر می شود. پس آدم باید برای اینکه چه چیز ملکه ذهن اش باشد تمرین کند.
چرا وقت عصبانیت، فریاد زدن ملکه ذهنمان است؟ چرا وقت بی حوصلگی ملکه ذهنمان بداخلاقی است؟
مثلا من دو کودک دارم. حسن های کودک بزرگتر را ببینم. مواقع مهربانی و مراقبت او از فرزند کوچکتر در ذهنم باشد، حالا موقعی که او دستش را کشید هل اش داد، و جیغ کودک کوچکتر بلند شد، من هم فریاد ام بلند نشود. انتظارم را پایین بیاورم، آن موقع فرزندم می شود بهترین فرزند و من خوشرفتارتر عمل می کنم.
با یک دیدن خوب، خیلی چیزها را ندیدم. این باعث شد که من کلام ام نسبت به او تشکر و ادب و تکریم باشد. با خوب دیدن رابطه من با او اصلاح شد. من کلام ام را از سرزنش خالی می کنم، بچه ام اعتماد به نفس پیدا می کند.

یا مثلا بچه ابتدایی من بهانه گیری می کند برای غذا، یک هفته این بهانه گیری ها طول می کشد. من دو روز دلیل اش را برای غذا نخوردن می شنوم و روز سوم می گویم باشه نخور. و این کلام من عدم گوش دادن به دلایل او و تحقیر اوست. و من با این کار دلیلی که شاید غیر از دلیل دو روز پیش او بوده را نشنیدم!

حالا من ساعت ناهارش را دیرتر می کنم و میبینم بچه بداشتهای من، تبدیل شد به بچه خوش اشتها!
این توجه های ریزه ریزه بسیار مهم است و تاثیرگذار برای ارتباط خوب داشتن.

 ذیل کتاب بلوغ با هم بودن استاد اخوت (شرح خانم سها)

از اموری که چشم را روشنی می بخشد وتقویت می کند:
شستن دو دست قبل و بعد از غذا

أَنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السلام…قال: غَسْلُ اَلْيَدَيْنِ قَبْلَ اَلطَّعَامِ وَ بَعْدَهُ زِيَادَةٌ فِي اَلرِّزْقِ وَ إِمَاطَةٌ لِلْغَمَرِ عَنِ اَلثِّيَابِ وَ يَجْلُو اَلْبَصَرَ …

حضرت امیرالمومنین علی (ع): شستن دو دست قبل و بعد از غذا، روزی را افزایش می دهد و جلوي چرب شدن لباس را می گیرد و چشم را جلا می بخشد.

 بحارالانوار، جلد۱۰، ص۸۹.

اگرکسی بخواهد از نماز گزاران باشد لازم است خود را به صفات ایشان آراسته کند. برخی از این صفات مربوط به باور ها و برخی مربوط به رفتارهاست.

برخی از این شرایط عبارتند از:

-به وجود آوردن محیطی که بتواند آدم های خوب یک جامعه را دورهم جمع کند؛با ایجاد و رونق دادن به جایی که بهترین انسان های محله لا پایبندی ها و نقاط برجسته ای از خوبی ها در آن جمع می شوند، ضمن اینکه منشأ برکات و خیرات و منفعت ها ی زیادی است، طرح مناسبی نیز یرای اوج گرفتن است.
-ایجاد شرایط خدمت به دیگران به واسطه جمع تشکیل شده و هماهنگی برای این امر بین اعضا؛
-این خدمت می تواند صرفا مالی نباشد بلکه شامل بلکه شامل خدمات آموزشی و یا فرهنگی نیز باشد .
-داشتن آیین نامه اجرایی برای کمک علمی، فرهنگی ، سازندگی به دیگران و نیز تقویت جمع با جذب افراد جدید؛ در این آیین نامه بایستی برنامه هایی برای عهدهای جمعی و نیز داشتن شاهد برای نظارت بهتر تنظیم شود.
- شناسایی خیرات اجتماعی که از عهده جمع بر می آید؛ این خیرات می تواند کاشت گیاه، ساخت خانه، درست کردن وسیله ، برطرف کردن مشکل ، آموزش حرفه یا علم،تبلیغ معارف و…..باشد.طبیعی است وقتی افراد نسبت به خیرات شناختی نداشته باشند نسبت به انجام آنها نیز رغبتی نخواهند داشت.

  کتاب خاص تر شدن برای خدا/انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت (علیهم السلام)