رسول گرامی اسلام(صل الله علیه وآله) در آخرین روزهای ماه شعبان با ایراد خطبه‌ای نورانی که به خطبه شعبانیه معروف است، برخی از آداب روزه‌داری و وظایف روزه‌داران در ماه مبارک رمضان را اینطور تبیین کردند:
 ای مردم!
ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما روکرده است. ماهی که نزد خدا، بهترین ماه‌هاست و روزهایش بهترین روزها و شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعت‌هایش بهترین ساعت‌هاست؛ ماهی که در آن شما را به مهمانی خدا دعوت کرده‌اند و شما در آن از اهل کرامت خدا شده‌اید.
نفس‌های شما در آن ثواب تسبیح و ذکر خدا دارد و خواب شما ثواب عبادت.
اعمال شما در آن پذیرفته است و دعاهای شما مستجاب؛ پس از پروردگار خویش با نیت‌های راستین و دل‌های پاک، بخواهید که توفیق روزه این ماه و تلاوت قرآن در آن را به شما عنایت فرماید.
شقی و بدبخت، کسی است که در این ماه بزرگ، از آمرزش خدا بی‌بهره باشد.
در این ماه با گرسنگی و تشنگی‌تان، گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به یاد آورید.
به فقیران و درماندگان کمک و تصدق کنید.
به پیران و کهنسالان احترام و ارج بنهید.
به کودکان‌تان ملاطفت و مهربانی کنید.
با خویشاوندان ارتباط داشته باشید.
زبان خود را از گفتار ناشایست نگاه دارید.
دیدگان خود را از دیدن ناروا و حرام بپوشانید و گوش‌های خود را از شنیدن آنچه نادرست است، بازدارید.
با یتیمان مردم مهربانی کنید تا بعد از شما با یتیمان شما مهربانی کنند.
از گناهان خود به سوی خدا توبه و بازگشت کنید.
در اوقات نماز، دست‌های خود را به دعا بردارید، زیرا که وقت نماز، بهترین ساعت‌هاست و در این اوقات، حق تعالی با رحمت، به بندگانش می‌نگرد و اگر با او مناجات کنند، پاسخشان دهد و چنانچه او را ندا دهند لبیک‌شان گوید و اگر از او بخواهند عطا کند و چون او را بخوانند مستجاب‌شان گرداند.
 ای مردم!
جان‌هایتان در گرو اعمال شماست، پس با طلب آمرزش از خدا، آنها را از گرو خارج کنید.
پشت شما از بار گناهان سنگین است، پس با طول دادن سجده‌ها، آنها را سبک گردانید و بدانید که حق تعالی به عزت خود سوگند یاد کرده است که نمازگزاران و سجده‌کنندگان در این ماه را عذاب نکند و در روز قیامت آنها را از آتش دوزخ در امان دارد.
 ای مردم!
هر که از شما روزه‌دار مؤمنی را در این ماه افطار دهد، نزد خدا پاداش بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته‌اش را خواهد داشت. برخی از اصحاب گفتند: یا رسول‌الله! همه ما قادر به انجام آن نیستیم. حضرت فرمود: با افطار دادن روزه‌داران، از آتش جهنم بپرهیزید، اگرچه به نصف دانه خرما و یا یک جرعه آب باشد.
 ای مردم!
هر که اخلاق خود را در این ماه نیکو کند، از صراط آسان بگذرد، آن روز که قدم‌ها برآن بلغزد.
هر که دراین ماه کارهای غلامان و مستخدمان خود را سبک گرداند، خدا در قیامت حساب او را آسان کند.
هر که در این ماه از آزار رساندن به مردم خودداری کند، حق تعالی، روز قیامت، خشم خود را از او باز دارد.
هر که در این ماه یتیم بی‌پدری را گرامی دارد، خدا او را در قیامت عزیز گرداند. هرکه در این ماه صله‌رحم کند و با خویشان بپیوندد، خدا او را در قیامت به رحمت خود واصل گرداند و هرکه در این ماه رابطه‌اش را با خویشان قطع کند، خداوند در قیامت رحمت خود را از او دریغ نماید.
هرکه در این ماه نماز مستحبی بپا دارد، خداوند او را از آتش جهنم برهاند و کسی که نماز واجبی به‌جا آورد، خداوند ثواب هفتاد نماز واجب در ماه‌های دیگر را به او عطا کند.
هر که دراین ماه بسیار بر من صلوات فرستد، خداوند کفه سبک اعمال او را سنگین گرداند.
کسی که در این ماه یک آیه از قرآن تلاوت کند، ثواب کسی را دارد که در ماه‌های دیگر قرآن را ختم کرده باشد.
ای مردم!
درهای بهشت در این ماه گشوده است، از پروردگار خود بخواهید که آنها را بر روی شما نبندد و درهای جهنم در این ماه بسته است، از خدا بخواهید که آنها را بر روی شما نگشاید. شیاطین در این ماه در غل و زنجیرند. از خدا بخواهید که آنها را بر شما مسلط نگرداند.
حضرت علی(علیه السلام) می‌فرماید: در این حال از جا برخاسته و عرض کردم، ای پیامبر خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟
حضرت فرمود: ای اباالحسن! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.

 وسایل‌الشیعه، کتاب روزه، بحارالانوار، ج ۹۶، ص۱۵۷

30 جز قرآن کریم در رمضان الکریم بصورت فایل صوتي فقط کافيه روی لینک بزنید.

جزء 1 ⇨ http://j.mp/2b8SiNO
جزء 2 ⇨ http://j.mp/2b8RJmQ
جزء 3 ⇨ http://j.mp/2bFSrtF
جزء 4 ⇨ http://j.mp/2b8SXi3
جزء 5 ⇨ http://j.mp/2b8RZm3
جزء 6 ⇨ http://j.mp/28MBohs
جزء 7 ⇨ http://j.mp/2bFRIZC
جزء 8 ⇨ http://j.mp/2bufF7o
جزء 9 ⇨ http://j.mp/2byr1bu
جزء 10 ⇨ http://j.mp/2bHfyUH
جزء 11 ⇨ http://j.mp/2bHf80y
جزء 12 ⇨ http://j.mp/2bWnTby
جزء 13 ⇨ http://j.mp/2bFTiKQ
جزء 14 ⇨ http://j.mp/2b8SUTA
جزء 15 ⇨ http://j.mp/2bFRQIM
جزء 16 ⇨ http://j.mp/2b8SegG
جزء 17 ⇨ http://j.mp/2brHsFz
جزء 18 ⇨ http://j.mp/2b8SCfc
جزء 19 ⇨ http://j.mp/2bFSq95
جزء 20 ⇨ http://j.mp/2brI1zc
جزء 21 ⇨ http://j.mp/2b8VcBO
جزء 22 ⇨ http://j.mp/2bFRxNP
جزء 23 ⇨ http://j.mp/2brItxm
جزء 24 ⇨ http://j.mp/2brHKw5
جزء 25 ⇨ http://j.mp/2brImlf
جزء 26 ⇨ http://j.mp/2bFRHF2
جزء 27 ⇨ http://j.mp/2bFRXno
جزء 28 ⇨ http://j.mp/2brI3ai
جزء 29 ⇨ http://j.mp/2bFRyBF
جزء 30 ⇨http://j.mp/2bFREcc

بعضی از افراد قدرت این را ندارند که حول یک موضوع چند دقیقه بتوانند صحبت کنند و با یک سلام و احوالپرسی ساده صحبت کردنشان به پایان می رسد. مثلا در بچه های 7 سال اول می توان تمرین نمود که چند دقیقه می توانید با او همکلام شوید، این کار تفکر او را نیز فعال می کند و هم آداب هم کلام شدن را به بچه ها آموزش می دهد)
 انسان ها به همان میزان که هم کلامی دارند می توانند هم دلی، هم فکری و هم مقصدی ایجاد کنند، پس کسانی که کم حرف هستند باید تمرین کنند تا بتوانند مدت طولانی تری حول یک موضوع با هدف خاص، با دیگران صحبت نمایند و این ضعف را مرتفع کنند.
بعضی افراد نمی توانند صحبت کنند، یکی از راهها اینست که از قبل سناریو بنویسند. من سر چه موضوعی می توانم با فرزندم صحبت کنم؟ مسائل حول آن موضوع چیست؟ مقصدش چیست؟ البته ما در رابطه با صحبت های مقصد دار بحث می کنیم و نه صحبت هایی که لغو هستند. من برای رابطه خودم و فرزندم، خودم و همسرم،  خودم و مادرم مقصد و کمالی را درنظر گرفته ام، می خواهم او در چند سال آینده به همچین نقطه ای برسد. من تا آنجا حرف هایی را تعیین می کنم. اگر 10 دقیقه با او صحبت می کنم، 5 دقیقه اش را ربط بدهم به آن موضوع مورد نظرم. جملاتی تعریف می کنم مثلا می دانم مادرم فلان دغدغه را دارد، و من تعریف می کنم هرروز یک جمله حق در آن رابطه بگویم که دل او را آرام کنم. این می شود مقصد دار کردن رابطه ها.
البته ما این نکته را باید درنظر بگیریم، آدم با توجه به سطوح رابطه ای که دارند، مورد توجه قرار گرفته و با آنها رابطه برقرار کرد. مثلا مادر فردی است محق و باید با ملایمت و ملاطفت نکته ای گفت و نمی توان برای او که مادر است روی منبر رفت. یا مثلا با برادرم نمی توانم تلفنی صحبت کنم و شروع کنم به نصیحت کردنش. مثلا او ازدواج نکرده، پس من مواقعی که با او هستم تصویرهای خوبی در ذهن او در رابطه با بچه داشتن و زندگی به این شکل داشتن می سازم. بچه ها را از قبل می خوابانم که وقتی آنها را می بیند شاد و سرحال ببیند، نه در حال نق زدن و گریه کردن. یا همیشه ما را در تفریح و پارک و خوشگذرانی ببیند. یا از برکت های زندگی می گویم.
اگر برای رابطه مقصد تعریف کنیم برای آن مقصد رابطه باز می شود و گشایش ها اتفاق می افتد. مهم اینست که ما خوب بنشینیم و صحبت کنیم و رفتار کنیم با هدف خاص. مهم است بی تفاوت به کسی نباشم.

این درست کردن و مقصد دار کردن رابطه ها ما را به امام زمان عج نزدیکتر می کند. پس همه آدم ها برایمان مهم هستند و حتی سبک زندگیشان.

ذیل کتاب بلوغ با هم بودن استاد اخوت (شرح خانم سها)

کودک شش ساله ای دست در دست پدرش به مسجد آمد. اولین بار بود که به مسجد آمده بود. از قضا در این ایام عید، کودکان پروپاقرص مسجدی، برای مکبری حضور نداشتند. نماز اول تمام شد، مکبر همان پیرمرد صف اولی مسجد بود. بعداز نماز مغرب، کودک، از پدرش خواهش بلندگو را داشت. پس از اصرار، بالاخره پدر از آن صف اولی خواهش بلندگو را برای کودکش نمود، البته با چهره ای سراسیمه به گونه ای که به اطرافیان می‌گوید؛ «مراقب نمازتان باشید!»
کودک خجالتی با اضطراب بعد از چند دقیقه راهنمایی چند صف اولی جهت آشنایی با بلندگو و نحوه استفاده آن کار خود را شروع کرد؛ الله اکبر…
یکی دو اشتباه کوچک کودک نادیده گرفته شد زیرا اکثر صف اولی های کهنسال در این ایام نوروز به مرخصی رفته‌اند و کسی نیست که با تلخی با کودکان برخورد کند و ندای “یا مصیبتا” سر دهد! گویی بهشتی شدن و جهنمی شدنشان بسته به همین اشتباه مکبر دارد!

آن زمان و در مسجد محله قبلی‌مان، چون صف اولی نداشت، راحت به کودکان با همین بلندگو میدان می‌دانند و انگیزه ایجاد می‌کردند تا هرشب ما کودکان به عشق بلندگو نماز بیاییم. راحت‌تر بگویم اخلاص و رضای خدا، برایم در آن کودکی قابل فهم نبود و همه چیز در همین بلندگو خلاصه شده بود.
راستش با خودم فکر می‌کنم اگر پیران صف اولی آن زمان با تلخی برخورد می‌کردند و هزاران گوشه و کنایه و زیر چشمی نثار کودکی‌ام می‌کردند، اکنون چه تصویری از مسجد داشتم و اساسا آیا اکنون هم مسجد می‌رفتم؟

این کودک هم اگر در ایام دیگری به مسجدمان آمده بود، شاید تصویر دیگری پیدا می‌کرد و اصلا شاید نوبت به او نمی‌رسید ولی هنوز پاسخ این سوال را ندارم که چگونه می‌توان اثر اولین برخورد فرد با مسجد را به تصویری زیبا مبدل نمود به گونه‌ای که کودک با همان تصویر زیبا بتواند در مسجد تربیت شود؟
آیا صف اولی ها میتوانند با صبر و لبخندشان، فرصت تنفس و تربیت در مسجد را به یک کودک بدهند؟
و چه زیبا باید بفهمند که
ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس شهدا را چیدند

 حمیدرضا ارفع الرفیعی

توجه به موانع اقامه نماز

نقش دوست

 گاهی می شود که والدین نمازخوان و فرزند بی نماز است. نماز نماد یک سبک زندگی است، والدین باید مراقب دوستی های فرزندان خود باشند. نمی شود که به این مساله توجه نکنیم و انتظار داشته باشیم که آنها نمازخوان شوند. بنابراین انتخاب مدرسه و حساسیت در روابط دوستی از اهمیت خاصی برخوردار است.