نیایش های قرآنی

دعاهای رسول خدا صل الله علیه و آله (2)

در قرآن آیاتی هست که خداوند به پیامبر می فرماید:«قل…؛بخوان و بگو…»

یکی از این موارد در سوره مبارکه طه آیه 114 است که داستانی دارد که در این جلسه به آن می پردازیم.

امام حسن مجتبی علیه السلام:

هر که به حسن انتخاب خداوند اعتماد نماید، آرزو نمی کند در غیر حال و وضعی قرار گیرد که خدا برایش انتخاب کرده است.

تحف العقول،ص 405

چگونه حس بی تفاوتی خود را متوقف کنید؟

 برای توقف این حس بی تفاوتی، می توانید سه کار را انجام دهید:

۱- انعطاف پذیر باشید و سمج باشید
وقتی یک روش، جواب نمی دهد، آن را رها کنید و روش دیگری را انتخاب کنید که شما را به هدف برساند. آنقدر تلاش کنید که به آنچه می خواهيد برسید.

۲. خود را از نظر شخصیتی رشد دهید
اگر اعتماد به نفس داشته و به مهارت های خود باور داشته باشید، بی تفاوتی کمتری را احساس خواهید کرد. شما باید حس خوبی را به خود، و قدرت مقابله ی خود با مشکلات داشته باشید و این حس، با کار کردن بر روی مهارتهای خود و افزایش اعتماد بنفس، ایجاد خواهد شد.

۳- با افسردگی مقابله کنید
افسردگی، وضعیت از دست دادن امید است! اگر امید خود را از دست بدهید احساس بی تفاوتی خواهید کرد. بنابراین کافیست حس امید را دوباره به خود بازگردانید. با این کار خواهید دید که حس بی تفاوتی شما از بین خواهد رفت.

پیش به سوی مقصد الهی با یاد قیام:

 هر کودکی که متولد می شود، سراسر وجودش نیاز است و برای برطرف شدن آن نیازها از همان ابتدا، تنها، گریستن را می شناسد. همه تلاش والدین او در این مسیر است که وی را در برطرف شدن نیازها و رسیدن به اهداف تعیین شده یاری کنند؛ به او غذا خوردن، نحوه درست حرکت کردن، حرف زدن، روش استفاده از ابزار و وسایل و… را آموزش میدهند تا او به تدریج، مستقل شده و بتواند خود، برای رفع نیازهایش اقدام کند.
در این سیر ، او با توانمندیهای جسمی و روحی خویش آشنا شده و همچنین، بر اساس آموزشهایی که دریافت کرده است، مقاصدی را برای خود تعریف میکند و این دو عامل، سازنده شکل عمل او هستند.

 در فرهنگ قرآن و روایات، نتیجه شناخت خود و معرفت نسبت به مقصد، «قیام » معرفی شده است و تنها خداوند و اولیای برحق او بر توانمندیهای حقیقی انسان واقف بوده و تنها ایشان شایستگی تعریف مقصد و مسیر برای انسان را دارا هستند.

 بر این اساس، والدین نمیتوانند به تنهایی و تنها بر اساس تجربه های شخصی خود برای توانمندسازی و هدایت فرزند به سوی اهدافش برنامه ریزی کنند و همچنین نمی توانند بر اساس فهم و شناخت خود از دنیا، اهدافی را برای وی تعریف نمایند؛ بلکه این شناخت از خود و مقاصد، همه باید بر کلام حق و روایات مبتنی باشد و بر والدین لازم است هر یک از مقاصد تربیتی را با این معیار سنجیده و به کار بندند.
پس او را یاری می کنند تا بتواند روی پای خود ایستاده و دیگران را نیز یاری کند. به او قیام را می آموزند.

 کتاب زندگی من و فرزندم با یاد نماز نوشته خانم هنزایی

برای تمایز ایجاد کردن بین ماه مبارک رمضان با ماههای دیگر، می‌توانیم به‌همراه کودکان با مقوا ستاره و ماه و ابر درست کنیم و از سقف آویزان کنیم و یک طرف ستاره ها اسم روزها و طرف دیگر، اسم اهل بیت و یارانشان را بنویسیم تا هر روز را متعلق به آن بزرگوار کنیم و افطاری‌مان نذری شود و ثواب کارهامای آن روز هم به ایشان هدیه کنیم. به این ترتیب کودکانمان با نام این بزرگواران انس بیشتری خواهند گرفت.