هنگام انتخابات چگونه رفتار کنیم؟

مقتضای پدر بودن برای جامعه - چنانکه پیامبر گرامی اسلام ص خود و حضرت علی ع را پدران امت اسلامی نامیده اند - این است که در تأسیس جامعه مطلوب اسلامی، دخیل باشیم و برای اصلاح آن بکوشیم.

در کتب لغت بر این معنا تأکید شده که واژه «اب» به پدری که فرزند از صلب وی باشد، اختصاص ندارد؛ بلکه این واژه از توسعه مفهومی برخوردار بوده و در اصل به معنای تربیت مادی و معنوی آمده است (التحقیق ج ۱، ص ۲۷)

طبیعی است با توجه به اضافه واژه «اب» به «امت» و انتساب آن به اهل بیت، می توان افرادی را پدران امت نامید که ظهور و هویت امت به آنها مستند بوده و آنان با شفقت و مهربانی، هادیان مردم به سوی صلاح و پیشرفت بوده، بنای جامعه اسلامی و اصلاح و هدایت آن را برعهده دارند.

بر این اساس، روحانیان و علمای اسلام - به عنوان جانشینان انبیا و ائمه ما در عصر غیبت؟ - را میتوان پدران معنوی امت نامید و وظایف و کارویژه هایی همسو با وظایف پیامبران و ائمه علیهم السلام برای آنها قائل شد که مطابق آن، روحانیان باید رفتاری مانند رسولان الهی داشته و در حد توان، خلا غیبت آنان را پر کنند. از این رو آنان علاوه براینکه باید در روزگار طولانی غیبت که شیاطین پنهان و آشکار، به پایه های اعتقادی مسلمانان هجوم آورده اند، پناهگاه آنان در حوزه های علمی و اعتقادی باشند و توان علمی و عملی خویش را در مرزداری از حریم اسلام، صرف نمایند.

سزاوار است امت اسلام را فرزندان خویش بدانند و رفتاری با آنها داشته و با رعایت اخلاق و بزرگوارانه از طرفداری افراد خاص پرهیز و تبعیض در رفتار را وانهند. آنان ضمن مهرورزی و دلسوزی نسبن به همه افراد جامعه اسلامی، آموزه های دینی را ملاک طرفداری و حمایت از افراد و گروهها قرار دهند و فارغ از تعصبات گروهی، صنفی و حزبی، صف دوست و دشمن را معین سازند؛ چنان که امام خمینی فرمودند:
«ائمه جمعه، ائمه جماعت ، روحانیون محترم، اینها باید توجه به این معنا داشته باشند که اینها پدر هستند از برای ملت. اینها با مردم باید سمت پدری داشته باشند. اینها با مردم باید رفتارشان رفتار پدرانه باشد (صحیفه امام، ج ۱۹، ص ۲۵۰)