مناجات های قرآنی

دعای پیغمبر اکرم صل الله علیه و آله

درباره دعاهایی صحبت می کردیم که در قرآن، خداوند متعال به پیغمبر اکرم تعلیم داده،می فرماید؛ ای پیغمبر تو بگو «قل…»

یکی از این دعا در سوره مبارکه مومنون آیه 97 است؛ «قل رب أعوذ بک من همزات الشیاطین»

یکی از معضلاتی که این روزها اکثر خانواده‌ها با آن درگیرند و موضوعی که عموما مادران می‌پرسند و شاکی هستند این است که فرزندم در کارهای خانه کمک نمی‌کند یا فرزندم اتاقش را مرتب نمی‌کند.
خب راه چاره چیست؟؟ حتما باید راهی غیر از غر زدن داشته باشد…

بیشتر دیده‌ام که مادران سر این موضوع غر می زنند و عموما نتیجه‌ای هم نمی‌گیرند…

به فرزندتان وقتی کوچکتر است همکاری را آموزش دهید با بازی، قصه و…
خواسته‌تان را مطرح کنید بدون زدن غر
 قوانین خانه را مشخص کنید.
هر کس از قوانین پیروی نکرد، عواقب را به اجرا بگذارید.
عواقب مثل: محرومیت از بازی، کارتون، گردش و… است.

نکته‌ای که باید بگویم این است که والدین فکر میکنند وظیفه فرزندان فقط و فقط درس خواندن است و وظیفه والدین، سرویس دادن. اصلا اینطور نیست. فرزندان نیز جزو اعضای خانواده هستند و باید در خانه کمک کنند.

 اگر خانه شما به هتل تبدیل شده، بدانید که مسؤولش شمایید و حالا این شما هستید که باید از این وضع درش آورید.
باید بگویم فرزند مستقل، شاد نیز هست.

آقای عباسی ولدی

در یک بحث یا مشاجره به جای اینکه به حرف هایی که طرف مقابل تان می زند فکر کنید، به فکر واکنش های دفاعی خودتان باشید.
این یکی از متداول ترین رفتارهایی است که در زوج ها می توان دید. ما معمولا در مورد مشکلات و خستگی های خودمان خوب حرف می زنیم و آنها را ابراز می کنیم. ولی وقتی نوبت به حرف زدن طرف مقابلمان می رسد، حالت دفاعی به خودمان می گیریم و در تمام مدتی که او صحبت می کند یا میان حرفش می پریم و نمی گذاریم منظورش را درست منتقل کند یا در ذهنمان در حال آماده کردن جواب هستیم که به محض تمام شدن صحبتش به او بگوییم.
همین باعث می شود که خوب به حرف های همسرمان گوش نکنیم و پیامی که می خواهد به ما بدهد را درست نگیریم و حتی ناخواسته باعث شویم که میان ما دلخوری و سوء تفاهم ایجاد شود.

اینکه در مورد مسائل و مشکلات شخصی و همچنین مشکلاتتان در رابطه با همسرتان صحبت نکنید.
برخی از ما به اشتباه گمان می کنیم که اگر همسرم من را دوست دارد و به من نزدیک است یعنی باید بتواند ذهن من را بخواند و علت ناراحتی های من را بخوبی حدس بزند. به همین علت بجای صحبت کردن در مورد آنچه در فکرمان است و باعث ناراحتی ما شده، سعی می کنیم با قهر کردن، لج کردن و… تنها به او بفهمانیم که من ناراحت هستم. اما خودت بفهم که من چرا ناراحت هستم… و وقتی نتوانست مشکل را حدس بزند نسبت به او دچار خشم و کینه می شویم.

آيا ممكن است ميان انسان‌ها و جنّيان رابطه برقرار شود؟
دربارة بحث ارتباط جنّ و انس لازم است ياد آور شوم كه همة موجودات در انسان به نحو اندماج، انفکاک و خلاصه وجود دارند و انسان خلاصة عالم است و به همين علّت وجود سنخيّت در انسان مي‌تواند با همة موجودات مجرّد تام و ناقص و مادّه از ملک تا فلک و شجر، جنّ و حيوان و نباتات رابطه برقرار کند. 

در شعر منسوب به حضرت علي(ع) نيز آمده که اتزعم انک جرم صغير و فيک انطوي عالم اکبر و بر همين مبناست که عرفا به انسان، عالم صغير و به عالم انسان، کبير مي‌گويند.
ميان جنّ و انس هم اصل اقتضاي ارتباط در وجود همة انسان‌ها موجود است و بعد از برقراري رابطه اين رابطه دوطرفه مي‌شود؛ بنابراين هردو طرف مي‌توانند بر هم اثر گذار باشند.
البتّه از حيث فعليّت، ممکن است الآن يک جنّ از يک انسان مورد نظر ما بالاتر باشد؛ ولي از لحاظ قوا، توانايي و استعداد، همة جنّيان از انسان‌ها ضعيف‌ترند. بنابراين حدّاکثر فعليّت يک جنّ، هميشه از حدّاکثر فعليّت يک انسان پايين‌تر است؛ البتّه اگر اين استعداد فعليّت پيدا کند.
بنابر روايات فراوان، جنّيان چون نمي‌توانسته‌اند بدون رسول باشند، همواره در ارتباط با همة انبيا بوده‌اند و آنها براي طرح سؤالات، رفع شکايات و اختلافات و ديگر کارها مرتّب به سراغ ايشان مي‌آمده‌اند. البتّه جنّيان به سبب بساطتي که دارند، عمرشان به طور طبيعي از انسان‌ها خيلي طولاني‌تر است. آيت‌الله بهجت(ره) مي‌فرمودند: در عالم جنّ اهل تسنّن وجود ندارد؛ چون تعدادي از جنّياني که روز غدير حضور داشته‌اند، هنوز زنده‌اند و جزئياتي را از آن روز به ياد دارند و نقل مي‌کنند که انسان‌ها نقل نکرده‌اند و در کتب نيامده است.

بحث جنّ به عنوان يکي از مخلوقات خداوند از بحث‌‌هاي متشابهی است که هرچند در آيات و روايات بيان شده و حتّی نام يکي از سوره‌هاي قرآن را به خود اختصاص داده؛ ولی معرفت نسبت به آنها در مقام اجمال باقی مانده، به رغم آنکه بسياري از انبيا و معصومان(ع) دربارة آنان سؤالاتي شده و موضوع مورد غفلتي نبوده؛ با اين حال به شکلي مرموز و مبهم باقي مانده است. در قرآن تصريح شده که سليمان نبي(ع) جنّ و شياطين را تسخير کرده بود و آنها براي او کارگري و ساخت محراب و تمثال مي‌کردند.1 آنها احساس مي‌کردند در اين دوره تحقير شده‌اند و جالب اينجاست که تا حدود يک سال پس از مرگ ايشان، متوجّه آن نشده بودند و همچنان به بنّايي خود ادامه مي‌دادند.

در قرآن آمده که شيطان هم از جنّ بود.اين هم مطلب خيلي مهمّي است که شيطاني که اين همه با انسان کار دارد، از گروه اجنّه مي‌باشد. جنّيان از آتش هستند و شيطان هم با استدلال به خلقت خود از آتش، خود را بالاتر از آدم مي‌داند.
در سورة جنّ مطلب چنين بيان مي‌شود که جنّيان به هم می گويند: ظاهراً خبر عظيمی در عالم اتّفاق افتاده و به ما اجازه نمي‌دهند در مراتب آسمان نفوذ داشته باشيم و دست ما کوتاه شده و بايد از اين به بعد از دور رصد کنيم. اين مطلب هم يکي از حقايق عظيم و در عين حال مبهم قرآنی است.

آيات قرآن، روايات و همچنين شهود عارفان ما را از اين موضوع مطّلع مي‌کند که جنّيان دو دسته‌اند: مؤمن و کافر؛ پس هم مکلّفند و هم اختيار دارند که در روايات نيز به اين مطلب تصريح شده است. 
از حيث کمال، جنّيان نسبت به انسان‌ها ضعيف‌ترند، بنابراين نبي و هدايتي که براي انسان‌ها مي‌آيد براي آنان هم خواهد بود. حضرت آيت الله حسن‌زاده مي‌فرمودند: همچنان که برخي از انسان‌ها جنّ زده مي‌شوند، برخي جنّيان نيز انسان زده مي‌شوند؛ و انسان غير مؤمنی او را مسّ می كند. 

مطلب ديگر اين است که جنّيان با توجّه به بساطت و لطافت وجود مادّي‌اي که دارند، توانايي رفت و برگشت سريع‌تري نسبت به انسان‌ها دارند و اين دليل کمال آنها نيست. همان طور که ما نمي‌توانيم از ديوار رد شويم؛ ولي حرارت مي‌تواند و آنها هم که از جنس آتش هستند چنين قابليّتي دارند؛ زيرا حجاب‌‌هاي کمتري براي آنها وجود دارد و از در و ديوار به راحتي عبور مي‌کنند. ابن عربي در «فتوحات» بحث‌‌هاي مفصّلي دربارة حقيقت، حيات، نکاح و… جنّيان آورده که بخشي از آنها در آيات و روايات است و بخشي از شهودات عارفان است و بايد در جاي خود دربارة آنها بحث شود. با اين حال شايد ابهام و اجمال در بيان علما دربارة جنّيان هم تبعيّت از آيات و روايات باشد؛ هرچند که وقايع و حوادث بسياري به دست جنّيان اتّفاق افتاده است.
خلاصه اینکه:
جنّ يکي از مخلوقات خداست؛
از انسان ضعيف‌تر مي‌باشد؛
با عالم انسان‌ها در ارتباط است براي هدايت و ضلالت؛
آنها از يكديگر تأثير مي‌پذيرند: در هدايت، جنّ از انسان و در ضلالت، هردو برهم اثر گذارند.
استاد عابدینی