حضرت خدیجه، دختر خویلد بن اسد از زنان با فضیلت اسلام است. نام مادر او، فاطمه دختر زائد از تیره و قبیله عامر بن لویّ است، رهبر انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره نقش و جایگاه این بانوی بزرگ اسلام اینچنین فرمود: خدیجه‌ کبری(س) در آغاز اسلام ایمان آورد، بزرگترین حرکت را به عنوان یک بانوی کامله و عاقله و بزرگوار انجام داد، اول مؤمن به اسلام او بود، بعد هم همه‌ ثروت خود را در راه دعوت اسلام و ترویج اسلام خرج کرد و تأثیر این کار را کسانی می‌دانند که در مبارزات و دوران اختناق نقش کمک‌های مالی را به مبارزین تجربه کردند که اگر کمک‌های خدیجه علیهاالسلام نبود، شاید در حرکت اسلام و پیشرفت اسلام یک اختلال و وقفه‌ عمده‌ای به وجود می‌آمد، بعد هم با رسول خدا و همه‌ مسلمین به شعب ابیطالب تبعید شدند و چند سال، دو-سه سال زندگی دشوار و طاقت‌فرسا را در آنجا تحمل کرد و در همان شعب ابیطالب هم دعوت حق را لبیک گفت و در حال تبعید از دنیا رفت.

صفحات: 1· 2

انسان بیدار همواره کشیک نفس می کشد و پاسبان حرم دل است و واردات و صادرات دهان خود را می پاید و دار هستی را کارخانه ای بزرگ می یابد که با عمّال بیشمار ” و ما یعلم جنود ربک الا هو ” دست هم گرفته در کارند تا انسان بسازند و از عالمی تحویل به عالم دیگر دهند و می گوید که مروت نباشد که کفران شود و جبران نشود .
اما در باب شیوه پسندیده سکوت ، حق است که :
هر که را اسرار حق آموختند
مُهر کردند و دهانش دوختند
هر که خاموش شد گویا شد . هر که چشم سر بست بینا شد . هر که مراقب است سرور است . چه این که کلید نیکبختی در مشت اوست و نگین پیروزی در انگشت او .
قیامت با توست نه در آخر طول زمانی . رسول الله (ص) به قیس ابن عاصم فرمود : ” ان مع الدنیا آخره ” .
از ماه شعبان که میقات شهر الله است ، غسل توبه کن و لباس وفا و ولا از دل و جان محرم شو و از صمیم قلب لبیک گو و در خویشتن سفری کن و گرد کعبه عشق طواف کن که دستی از غیب برون آید و کاری بکند.
در روز، مشغله و آمد و شد و اسباب انصراف انسان بسیار زیاد است، بخلاف شب که هنگام آرامش قوله سبحانه: ” انا سنلقی علیک قولا ثقیلا ان ناشئه الیل هی اشد و طئا و اقوم قیلا ان لک فی النهار سبحا طویلا". لذا اذکار و اوراد و خلوت را در شب تاثیری خاص است که در روز نیست، به خصوص در ثلث آخر لیل.
اهل الله گفتند که هیچ نوع از انواع اذکار و عبادات در ترقی درجات و مقامات معنوی کلمه طیبه “لا اله الا الله” ندارد. از این روی رسول خدا (ص) فرمود: ” کل حسنه یعملها الرجل توزن یوم القیامه الا شهاده لا اله الا الله فانها لا توضع فی المیزان و وضعت السماوات و الارضون السبع و ما فیهن کان لا اله الا الله ارجح من ذلک” به پارسی این که: در روز رستاخیز هر کار نیک سنجیده شود جز گواهی دادن به لا اله الا الله که آن را در ترازو ننهند چه اگر در ترازو رود، آسمان ها و زمین های هفتگانه با وی برابری نکنند. کنایه از این که ثواب این کلمه را نهایت نبود و به شمار نیاید و هیچ چیز هم سنگ او نگردد.
در این اوان که بحمدالله با ” لا اله الا الله” محشوری ، خوش آن که با دوست، حشر علی الدوام دارد. حبیبا همت بلند دار و از کمال اخلاص:
دوست بگو دوست بگو دوست دوست
تا نگری هر چه بود اوست اوست
منبع : رساله شریف صراط سلوک
 

هر جا غصه دار شدی استغفار کن
استغفار امان انسان است
به این کاری نداشته باش که چرا محزون شده ای ، اذیتت کرده اند؟
گناهی کردی؟…
محزون که شدی…!
استغفار کن . چه غم خود را داشته باشی و چه غم مومنین را ، استغفار غم ها را از بین می برد همانطور که وقتی خطا می کنی همه صدمه میخورند ، مثلا وقتی چند نفر کفران می کنند به همه ضرر می رسد ، استغفار که می کنی به همه ما سوای خودت نفع می رسانی.

” و کُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَی اللَّیْلِ “

“بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد(فجر صادق) از رشته سیاه(فجر کاذب) بر شما نمودار شود؛ سپس روزه را تا شب به اتمام رسانید."(سوره بقره، آیه 187)

شأن نزول 

پیش از نزول آیه چنان که شب ماه رمضان مسلمانی را خواب می ربود خوردن و آشامیدن بر او حرام بود. آیه درباره خوّات بن جبیر انصاری نازل گردید، و او با پیامبر صلّی اللّه علیه و آله درحالی که روزه بود، به کار حفر خندق می پرداخت، و تا غروب آفتاب، به همین کار مشغول بود، و پیش از نزول این آیه، هنگامی که کسی (در شب ماه رمضان) می خوابید، خوردنی و نوشیدنی بعد از خواب، برایش حرام می شد، پس خوّات به هنگام غروب آفتاب، چون نزد اهلش به خانه آمد، پرسید: آیا غذا آماده است؟ گفتند: خیر، نخواب تا غذایی برایت آماده کنیم. خوّات بر چیزی تکیه داد و در نتیجه، به خواب رفت. اهل خانه به او گفتند، کار خودت را کردی (کنایه از این که خوابیدی).خوّات گفت: آری. پس بر همین حال بدون خوردن غذا خوابید تا صبح شد. فردای آن روز، روانه خندق گردید و درحالی که مشغول حفر خندق بود، شروع کرد به غش رفتن. بعد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بر او گذشت، پس هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله حال و روز او را دید، خوّات او را از چگونگی ماجرایش باخبر ساخت. در نتیجه این آیه نازل شد و خوردن تا طلوع فجر حلال گردید.

 توضیح و پیام ها 

براساس آیات قرآن و روایات واجب است روزه داران حرمت ماه رمضان و روزه را با انجام اموری و اجتناب از اموری حفظ کنند تا به فلسفه و حکمت روزه که ظهور روحیه تقوا است برسند
طلوع فجر دو قسم است یکی را کاذب و دیگری را صادق گویند فجر کاذب آن روشنایی است که از دم افق کشیده می شود بمثال دنباله گرگ و بعد تمام می شود پس از آن فجر صادق طلوع می کند و آن روشنایی است که دم افق پهن می گردد و پراکنده می شود در آن وقت به حکم شرع نماز صبح واجب می گردد و روزه دار از آن وقت بایستی امساک نماید.
معیار احکام اسلامی، معیارهای عمومی، طبیعی و ساده است. پیدا شدن سپیده صبح یا تاریکی شب را، هرکس در هر کجا باشد می تواند بفهمد.
نقش زمان بندی را در عبادات فراموش نکنیم. «أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَی اللَّیلِ»
عبادتِ روز و لذّت مشروع شب، نشانه ی جامعیت دین است.(مجمع البیان، ج2،ص 223- فخر رازی، تفسیر کبیر، ج 1، ص 321-علامه طباطبایی، المیزان ج2، ص 69-مخزن العرفان، ج2، ص224)

“من جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَن جَاءَ بِالسَّیئَةِ فَلَا یجْزَیٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا یظْلَمُونَ “(سوره انعام، آیه 160 )

“هر کس کار نیکی بیاورد، ده برابر آن [پاداش] خواهد داشت، و هر کس کار بدی بیاورد، جز مانند آن جزا نیابد و بر آنان ستم نرود.”

توضیح و پیام ها 

گاهی اوقات انسان عمل نیکی انجام می دهد اما از نتایج ان غافل است. درحالی که یک عمل خیر و نیک پاداش مضاعفی دارد نه یک ثواب. این آیه یکی از منت های خداوند است که بر بندگان خود نهاده است. بعضی مفسّران گفته اند: مراد به «حسنه» کلمه اخلاص است گفتن لا اله الّا اللّه است. امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده که اگر مؤمنی با نیت صوم پیش برادر مؤمن خود بیاید و آن برادر او را تکلیف روزه وا کردن کند و او باین تکلیف روزه بگشاید و سرور در دل برادر خود اندازد حق تعالی آن یک روز را ده روز روزه برای او حساب کند
طبق برخی روایات، هر که در ماه، سه روز روزه بگیرد، گویا همه ی ماه را روزه گرفته است، زیرا هر روزش ده روز حساب می شود. «عَشْرُ أَمْثالِها»
در شیوه تربیتی اسلام، تشویق ده برابر تنبیه است. «عشر امثالها»
خداوند، در پاداش با فضل خود رفتار می کند، ولی در کیفر، با عدل «عشر أمثالها… الاّ مثلها»
حفظ عمل، مهم تر از خود عمل است. اعمال ما گاهی از اوّل خراب است، چون با قصد ریا و خودنمایی شروع می شود، گاهی در وسط کار به خاطر عُجب و غرور از بین می رود.
تشویقِ چند برابر، ظلم نیست ولی کیفر بیش از حد ظلم است. «فلایجزی الا مثلها و هم لایظلمون»
عمل انسان همیشه و همه جا همراه انسان است. «من جاء بالحسنة… و من جاء بالسیّئة»

طبرسی، مجمع البیان، ج 9 ص 32- ابوالفتوح رازی،روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن‏، ج8، 109- تفسیر لاهیجی، ج1، ص852