سیره امام سجّاد در آخرین شب ماه مبارک رمضان
امام صادق علیه السلام فرمودند:چون ماه رمضان وارد می شد ، امام علی بن الحسین علیه السلام غلام و کنیز خود را تنبیه نمی کرد و اگر غلام و کنیز ، خطا و نافرمانی می کردند ، پیش خود می نوشت: «فلان غلام و فلان کنیز در فلان روز و فلان وقت ، گناه کرد» و او را تنبیه نمی کرد و تنبیه آنان را نگه می داشت ، تا آن که آخرین شب ماه رمضان می شد. [ پس ،] همه را صدا می کرد و دور خودش جمع می نمود. سپس آن نوشته را بیرون می آورد و می فرمود: «فلانی! چنین و چنان کردی و من تو را تنبیه نکردم. آیا به یاد داری؟»
می گفت: آری ، ای پسر پیامبر خدا! تا آن که به آخرین نفر می رسید و از همه اعتراف می گرفت. سپس میان آنان می ایستاد و به آنان می فرمود: «با صدای بلند بگویید: ای علی بن الحسین! خداوند ، همه کارهایت را زیر نظر داشته است ، آن گونه که تو کارهای ما را زیر نظر داشته ای. نزد او نوشته ای است که به حق بر تو گواهی می دهد و هیچ کار کوچک و بزرگی را که کرده ای ، فروگذار نمی کند و همه را حسابرسی می کند و هر کاری را که کرده ای ، نزد او حاضر می یابی ، همان گونه که ما هر چه را کرده ایم، نزد تو حاضر یافتیم. پس ، عفو کن و درگذر ، همچنان که تو از خدای بزرگ ، انتظار عفو داری و دوست داری که آن فرمان روا از تو درگذرد. پس ، از ما درگذر تا او را بخشاینده بیابی که او به تو مهربان و آمرزنده است و پروردگارت به کسی ستم نمی کند. همان گونه که نزد تو نوشته ای است که بر ضدّ ما به حق گواهی می دهد و هر کار ریز و درشتی را که انجام داده ایم ، بر شمرده است. پس ، ای علی بن الحسین! به یادآور خواری ایستادنت را در برابر پروردگارت ، آن داور دادگر که به اندازه سنگینیِ خردلی به کسی ظلم نمی کند و آن را روز قیامت می آورد و خداوند به عنوان حسابگر و گواه ، کافی است. پس ، عفو کن و در گذر تا خدای فرمان روا هم از تو در گذرد و ببخشاید؛ چرا که خودِ او می فرماید: « و باید عفو کنند و گذشت نمایند. آیا دوست ندارید که خداوندْ شما را بیامرزد؟» ».
امام سجّاد علیه السلام این سخنان را درباره خود بلند می گفت و به آن غلامان تلقین می کرد. آنان نیز همراه وی هم صدا می شدند ، در حالی که وی میان آنان ایستاده بود و گریه و زاری می کرد و می گفت:
«خدایا! ما را دستور داده ای که از هر که بر ما ستم کرده ، درگذریم. ما به خودمان ستم کرده ایم. ما از آن که بر ما ستم کرده ، گذشتیم ، آن گونه که تو فرمان دادی. پس ، تو هم از ما در گذر که تو به بخشایش ، سزاوارتر از ما و فرمانبرانی. تو ما را فرمان دادی که درخواست کننده ای را از درِ خود نرانیم. اینک ، ما به درگاه تو آمده ایم و سائلانی بینواییم و در آستان تو ، به خاک افتاده ایم و خواستار بخشش و احسان و عطای توییم. پس با عطای خود بر ما منّت بگذار و محروممان مکن ، که تو بر این ، از ما و فرمانبران ، سزاوارتری!
خدایا! تو بزرگواری ، پس مرا گرامی بدار ـ ؛ چون از خواهندگان درگاه تو ام ـ ، و احسان خویش را عطا می کنی ، پس مرا هم به بهره مندان از احسانت بیامیز ، ای بزرگوار!».
سپس رو به آنان می کرد و می فرمود: «من شما را بخشیدم. آیا شما هم از من و از بدرفتاری من با خودتان درگذشتید؟ من مالک بدی هستم. فرومایه و ستمگرم. برده مالکی هستم که بزرگوار و بخشنده و دادگر و نیکوکار و اهل احسان است».
می گفتند: سرورا! از تو درگذشتیم. تو بدی نکرده ای!
پس به آنان می فرمود: «بگویید: خدایا! از علی بن الحسین درگذر ، آن گونه که او از ما گذشت. او را از آتشْ آزاد کنْ ، آن گونه که ما را از بردگی رهانید».
آنان نیز چنین می گفتند .
پس می فرمود: «خدایا ، ای پروردگار جهانیان! اجابت کن. بروید ، شما را بخشودم و آزادتان کردم ، به امید آن که [ خداوند] از من درگذرد و آزادم کند». پس ، آنان را آزاد می کرد.
روز عید فطر که می شد ، به آنان جایزه می داد که [آبروی] آنان را نگه دارد و از آنچه در دست مردم است ، بی نیازشان کند… .
وداع با ماه رمضان
۱ .وداع با ماه در آخرین جمعه آن
۲ .وداع با ماه در آخرین شب آن
وداع با ماه در آخرین جمعه :عنه صلی الله علیه و آله (فضائل الأشهر الثلاثة ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصاری ـ ):در آخرین جمعه ماه رمضان ، خدمت پیامبر خدا رسیدم. چون مرا دید ، به من فرمود: «ای جابر! این آخرین جمعه ماه رمضان است. با آن خداحافظی کن و بگو:
خداوندا! آن را آخرین روزه داریِ ما در این ماه قرار مده ، و اگر چنین قرار دادی ، مرا آمرزیده قرار بده و محرومم مگردان! .
هر کس چنین بگوید ، به یکی از دو نیکی می رسد: یا به ماه رمضان آینده می رسد ، یا به آمرزش و رحمت خدا نایل می شود».
وداع با ماه در آخرین شب آن:پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :(الإقبال)بدان که وقت وداع با ماه روزه را از یکی امامان علیهم السلام ، از کتابی که در آن سؤال های گروهی از بزرگان اصحاب است ، روایت کرده ایم. امام علیه السلام پس از سؤال ، پاسخ را نگاشته است. عین لفظ آنچه یافته ایم ، این است:
«وداع با ماه رمضان ، کِی است؟ اصحاب ما اختلاف دارند. برخی گویند: در آخرین شب این ماه است. و بعضی گویند: در آخرین روز آن ، آن گاه که هلال شوّال دیده شود.
پاسخ : عمل در ماه رمضان ، در شب های آن است. وداع هم در آخرین شب آن است. پس اگر بیم دارد که ماه کم باشد ، در دو شب ، وداع کند».
صفحات: 1· 2
آداب بیرون آمدن از میهمانی خدا
مهم ترینِ آدابِ بیرون آمدن از میهمان سرای الهی در ماه رمضان ، در این جا آشکار می شود که روزه دار به خویش بنگرد و در واپسین لحظه های این ماه ، خود را ارزیابی کند که تا چه اندازه به هدف این میهمانی الهی نزدیک شده است؟ آیا احساس می کند که به یک دگرگونی معنوی دست یافته است ، یا در همان نقطه ای مانده که در آغاز ماه رمضان بوده است؟ سیّد ابن طاووس رحمه الله ، در این زمینه ، ضمن بیان اعمال روز آخر ماه رمضان ، می گوید: و از آن جمله است: ارزیابی پرونده اعمالت از اوّل ماه تا آخرین روز آن و پیش از سپری گشتن آن… . پس بنگرد که هنگام ورود به میهمان سرای الهی و حضور در پیشگاه او ، چگونه بوده است و معرفت های خویش را نسبت به خداوند متعال و پیامبرش و ویژگانِ درگاهش و نیز مهم ترین کارهایی را که از تکالیف دنیوی و بزرگداشت های اخروی اوست ، ارزیابی کند . [ نیز بنگرد که] آیا شناخت او نسبت به اینها و علاقه و اشتیاق و روی آوردنش به اینها و نشاط و کشش او به سوی اینها افزوده شده است ، یا حال او در کوتاهی و تدبیر ناشایست ، مثل آغاز ماه است؟ و همچنین آیا نسبت به تدبیر الهی ، در همه کارهایش حالت «رضا» داشته است؟ یا گاهی راضی بوده و گاهی از انتخاب خداوند در تدبیر کارش ، ناخرسند بوده است؟
صفحات: 1· 2
شناخت دشمنان خارجی و ویژ گی های آنان
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً وَدُّوا ما عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ »
اى اهل ايمان ! از غير خودتان براى خود محرم راز نگيريد ؛ آنان از هيچ توطئه و فسادى درباره شما كوتاهى نمىكنند ؛ شدت گرفتارى و رنج و زيان شما را دوست دارند ؛ تحقيقاً دشمنى [ با اسلام و مسلمانان ] از لابلاى سخنانشان پديدار است و آنچه سينههايشان [ از كينه و نفرت ] پنهان مىدارد بزرگتر است . ما نشانهها [ ىِ دشمنى و كينه آنان ] را اگر مىانديشيد براى شما روشن ساختيم(سوره آل عمران، آیه 118)توضیح و پیام ها
شیطان را نباید تنها موجودی از طایفه ی جن دانست که دیده نمی شود؛ بلکه شیطان در اصطاح قرآن به هر فردی گفته می شود که دیگران را از راه حق و جاده ی مستقیم بندگی باز بدارد. بر این اساس، بسیاری از متکبران و زورگویان عالم، ذاتی شیطانی و پلید دارند.
بیگانگان را مَحرم اسرار خویش قرار ندهیم.
رازداری، یک وظیفه ی قطعی است.
ملاک دوستی و روابط صمیمانه ی مسلمانان با سایر جوامع باید ایمان باشد.
دشمن در ضربه زدن به فکر و اندیشه کوتاهی نمی کند.
دشمنان با شگردهای گوناگون با ما برخورد می کنند: 1. فساد. 2. فشار. 3. نفاق.
از کوزه همان برون تراود که در اوست. از دشمن انتظاری جز بغض و کینه نیست.
دشمنان خود را از تبلیغات آنان بشناسید.
روابط صمیمی با دشمنِ توطئه گر، نشانه ی بی عقلی است. برخورد صمیمانه، با افراد بی صفا، کم عقلی است.
دشمنان شما منافق هستند، ظاهر و باطنشان یکی نیست.
منبع: تفسير نور، ج1، ص: 588
کلمات قصار آیت الله سید علی خامنه ای در باره فلسطین
در روز قدس باید فریاد مرگ با امریکا، اسرائیل و ارتجاع فضای سراسر کشورهای اسلامی را پر کند.
ملت مسلمان ایران با شرکت در راهپیمایی روز جهانی قدس این روز عزیز را زنده نگه دارند.
ملت بزرگ ما در روز قدس با حضور یکپارچه فریاد رسای خود را در حمایت از ملت فلسطین به گوش جهانیان میرساند.
شرکت فعالانه مسلمانان در مراسم روز جهانی قدس سبب قدرت و قوت مبارزین فلسطین خواهد شد.
روز قدس یکی از مهمترین روزها در جهان اسلام است.
روز قدس روز آرمانها و اهداف مقدس و اسلامی این امت است.
روز قدس را گرامی بدارید و آن را بزرگ بشمارید.
روز قدس باید روز آمادگی برای آزادسازی قدس باشد.
کلمات قصار - آیت الله سید علی خامنه ای