راه هاي شخصيت دادن به كودك
سلام كردن:
سلام كردن به كودك دو اثر رواني دارد: براي سلام كننده باعث تقويت خوي پسنديدة تواضع و فروتني مي شود و براي كودك وسيلة احياي شخصيت مي باشد.
كودكي كه بزرگسالان به او سلام مي كنند و بدين صورت به او احترام مي نمايند، لياقت و شايستگي خود را باور مي كند و از كودكي معتقد مي شود كه جامعه او را محترم مي شناسد و مردم به او اهميت مي دهند.
احترام كردن:
انساني كه مورد تكريم قرار مي گيرد، خود را از پليديها دور مي دارد و سلامت رواني و خدمت رساني او افزايش مي يابد.
وفاي به عهد
وفاي به عهد وظيفه اي ديني و عقلي است كه نسبت به ديگران، به ويژه كودكان در سيرة امام صادق(علیه السلام)مورد توجه قرار گرفته است. ✅اگر ما به وعده هاي خود به كودكان عمل نكنيم، شخصيت فرزندان را تحقير كرده، به آنان درس دروغگويي مي دهيم و با گفتار بي عمل خود سخنان را هم كه در آينده خواهيم گفت، از پيش بي اعتبار مي سازيم.
:الخصال،ص 301
قرآن و زندگی
روزی مردی از منجلابی میخواست عبور کند .
فکر کرد چگونه و با چه وسیله و با چه راهنمایی عبور کند.
به این نتیجه رسید که مثل نیاکانش بدون راهنما و در شب با شنا کردن از ان منجلاب رد شود.
اما روز بعد
جنازه او را وسط منجلاب یافتند .
درون جیب او تکه کاغذی یافتند که نوشته بود:
(عاقبت هرکس که چشم و گوش بسته از دیگران پیروی کند جز این نخواهد بود)
خداوند متعال در قران در مورد این افراد میفرماید:
(وَ إِذٰا قِيلَ لَهُمُ اِتَّبِعُوا مٰا أَنْزَلَ اَللّٰهُ قٰالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مٰا أَلْفَيْنٰا عَلَيْهِ آبٰاءَنٰا أَ وَ لَوْ كٰانَ آبٰاؤُهُمْ لاٰ يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لاٰ يَهْتَدُونَ ﴿۱۷۰﴾
و چون به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل کرده است پیروى کنید»؛ مى گویند: «نه، بلکه از چیزى که پدران خود را بر آن یافته ایم، پیروى مى کنیم.» آیا هر چند پدرانشان چیزى را درک نمى کرده و به راه صواب نمى رفته اند[باز هم در خور پیروى هستند]؟ (۱۷۰) بقره
یاد مرگ وقیامت
از کتاب اربعين سيد عظيم الشأن قاضی سعيد قمی منقول است که از شيخ بهايی نقل می فرمايد که شيخ فرمود:
«رفيقی در قبرستان اصفهان داشتم که هميشه بر سر مقبره ای مشغول عبادت بود و شيخ هر از گاهی به ديدنش می رفته. روزی از او سئوال می کند: از عجائب قبرستان چه ديده ای؟ عرض کرد:
روز قبل، در قبرستان جنازه ای را آوردند و در اين گوشه دفن کردند و رفتند. هنگام غروب، بوی بدی بلند شد و مرا ناراحت کرد. چنين بوی بدی در تمام عمرم استشمام نکرده بودم. ناگاه هيکل موحشه و مُظلَمه ای همانند سگ ديدم که بوی بد از او بود. اين صورت، نزديک شد تا بر سر آن قبر ناپديد گرديد. مقداری گذشت.
☄بوی عطری بلند شد که در عمرم چنين بوی خوشی نشنيده بودم. در اين هنگام صورت زيبا و دلربايی آمد و بر سر همان قبر، محو شد. (اينها عجائب عالم ملکوت است که به اين صورتها ظاهر می شود.) مقداری گذشت. ديدم صورت زيبا از قبر بيرون آمد. ولی زخم خورده و خون آلود است.
گفتم: پروردگارا؛ به من بفهمان اين دو صورت چه بود.
به من فهماندند که آن صورت زيبا اعمال نيکش بود و آن هيکل موحشه، کارهای بدش. و چون افعال زشتش بيشتر بود، در قبر انيسش همان است. تا چه زمانی پاک شود و نوبت صورت زيبا برسد.»
منبع: معاد؛ آیت الله شهید دستغیب ره.
توکل به خدا
اگر انسانی خواهان وصول به مقام توکل است، نخست باید وکالت خدای سبحان را دریابد و اسم وکیل را که پرورنده فضیلت توکل است نیک بفهمد.
زیرا «توکل به میزان شناخت وکیل است؛ پس هر که وکیل را بیشتر بشناسد، توکلش کامل تر می شود.
توکل بر خدای سبحان، درجاتی دارد که یکی از آنها این است که در تمامی امور به آنچه خدای سبحان برایت فراهم ساخته، اعتماد کنی؛
پس به آنچه برای تو انجام داده، خشنود باشی و بدانی که او در خیر و عنایت به تو، کوتاهی و درنگ نکرد و بدانی که در امر، حکم از آن اوست.
پس با واگذاری آن امر به خدا بر او توکل کن.
اسلام جهانگیر می شود
پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) می فرماید:
لا یَبْقَی عَلَی ظَهْرِ الأَرْضِ بَیْتُ مَدَر وَلا وَبر إِلاَّ أَدْخَلَهُ اللهُ کَلِمَةَ الأسْلامِ(1)
در روی زمین خانه ای نمی ماند، حتی خانه های گلین و خیمه های پشیمن، مگر آن که خداوند آیین اسلام را در آن وارد می کند.
شرح کوتاه
روز به روز این حقیقت آشکارتر می شود که جهان بر سر دو راهی است، یا اسلام را می پذیرد و یا هیچ دینی را نمی خواهد نخواهد پذیرفت، از آن جا که لادینی برخلاف سرشت آدمی است سرانجام به سوی اسلام جلب می گردد; و هم اکنون موجی از توجه بهاسلام نقاط مختلفی از جهان را فرا گرفته است.
اما تکامل این موضوع به هنگام ظهور حضرت مهدی ارواحنا له الفداء خواهد بود; در آن روز شرک و بت پرستی از دنیا برچیده می شود و حکومت اسلام سراسر روی زمین را خواهد گرفت، آنچه که پیامبر(صلی الله علیه وآله) در حدیث بالا بشارت داده است.
1. مجمع البیان، تفسیر سوره توبه.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی