همچنان‌که نیّت خالص و نیک بر اعمال انسان اثرگذار است، بر زندگی و روح و روان انسان نیز اثر قابل توجّهی دارد و آثار و برکاتی به دنبال خواهد داشت:

زیبایی درون :
امام علی(ع) : «حُسْنُ النِّيَةِ جَمَالُ السَّرَائِرِ؛ نیّت خوب، زیبایی درون است.
آری، کسی که خوش‌نیّت است، باطن خوشبو و پاکیزه‌ای دارد که باعث زیبایی روح او می‌شود.

رسیدن به آرزوها :
امام علی(ع)فرمود : «جَمِيلُ النِّيَةِ سَبَبٌ لِبُلُوغِ الْأمْنِيَّةِ؛ نیّت زیبا سبب رسیدن به آرزوها می‌شود.

نمی‌خواهیم کلیّت قانون جذب و اینکه هر چه را انسان آرزو می‌کند، بدون تلاش به آن می‌رسد، تأیید کنیم؛ ولی نیّت و انگیزه خوب در کنار سعی و تلاش و عنایت الهی زمینه‌ساز رسیدن به آرزوها می‌شود.
بسیارند کسانی که قصد و آرزوی رفتن به مکّه و مدینه و یا عتبات را داشته‌اند و با دست خالی با اتفاق‌های بسیار جالب به آرزوی خود رسیده‌اند.

 بحار الانوار، محمد باقر مجلسي، ج 103، ص 21، ح 18

خداوند، رزق همة مخلوقات را از حلال، تقدیر کرده است. رزق من را خدا از حلال قسمت من کرده است. اگر به این رزق حلال اکتفا کردم و احكام الهي را رعايت كردم، آن رزق حلال به من مي‌رسد؛ اما اگر دنبال حرام رفتم، ديگر حلال را قلم مي‌زنند و از آن كم مي‌كنند. در نهايت همان مقداري كه بنا بود از حلال به من برسد، مي‌رسد، نه بيشتر؛ منتهي از این حرام هم از من انتقام مي‌گيرند.
امام باقر عليه السلامك فرمودند: خداوند، براى هر كسى روزى حلالى مقرّر کرده است كه به سلامت به او خواهد رسيد . از طرف ديگر، روزىِ حرام را نيز در دسترس او قرار داده است كه اگر انسان روزى خود را از آن حرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزىِ حلالى را كه براى او مقدّر كرده بود، از وى باز ستاند و غير از اين دو روزى (حلال مقدّر و حرام در دسترس) روزى هاى فراوان ديگرى نيز نزد خداوند هست .
( بحار الأنوار، ج ٥، ص147.)

 یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُلْهِکمْ أَمْوالُکمْ وَ لا أَوْلادُکمْ عَنْ ذِکرِ اللَّهِ وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِک فَأُولئِک هُمُ الْخاسِرُونَ

ای کسانی که ایمان آورده اید! اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نسازد و کسانی که چنین کنند، آنان همان زیانکارانند. (سوره منافقون، آيه 9)

نکته ها

 این آیه به مؤمنان هشدار می دهد که اموال و اولاد، شما را غافل نکند.
عوامل بازدارنده از یاد خدا بسیار است، ولی مهم ترین آنها، اموال و اولاد است که این آیه به آنها اشاره نموده است.
 شراب و قمار نیز مانع یاد خداست.
تجارت و داد و ستد نیز می تواند از موانع باشد. لذا قرآن از کسانی که داد و ستد، آنان را از یاد خدا باز نداشته ستایش کرده است.
 تکاثر و فزون طلبی از عوامل بازدارنده است. آرزوهای طولانی نیز مانع یاد خداست .رفاه زدگی از عوامل دیگر غفلت است.
آنچه خطرناک است غفلت از یاد خداست، نام بردن از اموال و اولاد، به خاطر آن است که این دو قوی ترین عامل غفلت هستند. «ذِکرِ اللَّهِ» شامل همه گونه ذکر و یاد خدا می شود، امّا بارزترین ذکر خدا، نماز است که باید مراقب بود رسیدگی به اموال و اولاد انسان را از نماز بازندارد. شاید دلیل مانع بودن مال و فرزند، جلوه های ظاهری آنهاست که انسان را از خدا غافل می سازد. «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا» قرآن، مال و فرزند را مایه فتنه و آزمایش دانسته مال و فرزند، عامل قرب شما به خداوند نیستند.

پیامها

1- لازمه ایمان، برتری دادن یاد خدا بر مال و فرزند است.
2- مال و فرزند، کم یا زیادش، می تواند مانع یاد خدا باشد.
3- خسارت واقعی، غفلت از یاد خدا است. (از دست دادن مال و فرزند، خسارت جزئی است، ولی غفلت از خالق خسارت کلی است.)
منبع: تفسیر نور، ج 10، ص61-تفسير نمونه، ج‏24، ص171

دیگر تبدیل به یک سنت شده است؛زیارت قبور را می گویم.آیا تا به حال با خودتان فکر کرده اید که چگونه این سنت حسنه را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم؟چه کارهایی می توانیم بکنیم وچه کارهایی اصلا در دین ما سفارش نشده است؟یادمان هست که روح متوفی با قبر خود ارتباط داشته وزیارت ارواح بر سر مزارشان اثر بیشتری دارد.

در جلد دهم مستدرک الوسایل که یکی از کتب معتبر شیعه است،آمده: «چون قصد زیارت قبور مومنان را داری سزاوار است که در روز پنجشنبه باشد واگر نه در هر وقتی که بخواهی مطلوب ومرغوب است» روش زیارت این است که رو به قبله باشی ودست خود را بر قبر گذاری وبگویی:«بار پروردگارا!برغربت او ترحم نما وتنهایی او را به مقام جمع خودت ارتباط بده وموجبات انس را بروحشت او قرار بده وترس او را تبدیل به ایمنی بگردان واز رحمت خود برای او رحمتی فرست که از رحمت غیر تو بی نیاز گرددواو را به کسی که او را دوست دارد ودر تحت ولایت اوست ملحق گردان.»

عن ابی عبدالله (س) لفاطمه (س) تسعه أسماء عندالله (عز و جلّ) فاطمه والصدیقه والمبارکه والطاهره والزکّیه و الرّاضیّه والرّضیه والمحدّثه والزهراء.  .
از امام صادق (ع) نقل شده که فاطمه (س) در نزد خدا نُه اسم دارد: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیّه، راضیّه، رَضیه، مُحدثّه، زهرا. و عن ابی‌الحسن (ع): لَمّا ولدت فاطمه سَمَاها الله تبارک و تعالی فاطمه  از امام رضا (ع) نقل شده که خداوند تبارک و تعالی فاطمه را فاطمه نامید. آری، تمام شؤون انسانهای الهی حتی نام‌گذاری آنها هم الهی است، چنانکه در مورد رسول‌الله (ص) می‌فرماید: و مبشراً برسولٍ یأتی من بعدی اسمه احمد  و درباره‌ی یحیای شهید (سلام الله علیه) می‌فرماید: «یا زکریّا اِنّا نبشرک بغلامٍ اسمه یَحیی لم نجعل له مِنْ قبلُ سمّیاً  ». و یا درباره‌ی حضرت مسیح (ع) فرمود: «و اذ قالَتْ الملائکة یا مریم انّ اللّه یبشرک بکلمة منه اسمه المسیح عیسی بن مریم وجیها فی الدنیا و للآخرة» نام‌های دیگری هم برای فاطمه (س) در روایت عنوان شده، از جمله: بتول، حِصان، حُرهّ (آزاده) سیّده، عذرا، حورا، انسیه، مریم، کبری، سماویه، حانیه و مرضیه و… برخی کنیه‌های حضرت عبارتند از: ام‌الحسن، ام‌الحسین، ام‌المحسن، اُمّ‌أبیها، ام‌الائمه، و جا دارد در یک کلمه گفته شود: فاطمه (سلام اللّه علیها) «ام الفضایل» است.

چرا فاطمه نامیده شده؟
درباره‌ی علت نام‌گذاری فاطمه به نامهای مختلف مطالبی بیان شده: «عن ابی عبداللّه (ع) اِنّما سمیت فاطمه لاَنّ الخلق فطموا عن معرفتها  ». فاطمه نامیده شده، چون مردم از شناختن او عاجزند امام صادق (ع). عن علی (ع) قال سمعت رسول‌اللّه (ص) یقول سُمَیَتْ فاطمه لِانّ اللّه فَطَمَها و ذریتها من النّار من لقی الله منهم بالتوحید و الایمان بما جِئْتُ به علی (ع) از رسول‌الله (ص) نقل می‌کند که: فاطمه را فاطمه نامیدند، زیرا خدا او و ذریه‌ی او را که موحّد هستند و به آنچه بر من نازل شده ایمان آورده‌اند از آتش دور می‌دارد. و نیز از رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده: دخترم فاطمه نامیده شد، زیرا خدا او و مُحبّ او را از آتش بریده: «انّما سمیت ابنتی فاطمه لاِّن اللّه (عزوجل) فَطمها و فَطم مَنْ اَحَبَّها من النّار ».
از امام صادق (ع) نقل شده، فاطمه را فاطمه نامیده‌اند چون از شرّ بریده است  این تعبیرات که محبّ یا ذریه زهرا که موحد باشند از آتش دوزخ نجات می‌یابند، اشاره به مقام شفاعت زهرا می‌باشد که شفاعت حضرت شامل کسانیکه زمینه‌ی شفاعت را فراهم کرده باشند می‌شود.

چرا زهرا نامیده شده؟
از امام صادق (ع) نقل شده که فاطمه را «زهرا» نامیدند، زیرا برای او قُبه‌ای از یاقوت در بهشت است که وقتی اهل بهشت آن را می‌بینند می‌گویند این شکوفایی از فاطمه است: «سُمیت فاطمه الزهراء لِّان لَها فی الجنه قُبةٌ مِن یاقوت یراها اَهل الجنة، فیقولون هذه الزهراء لِفاطمه  ».
و نیز می‌فرماید: فاطمهرا زهرا نامیدند زیرا وقتی در محراب عبادت قرار می‌گرفت نور او بر اهل آسمانها ظاهر می‌شد  .