نخستین عطا و بخششی که انسان می‌تواند نسبت به دیگران داشته باشد، این است که با خوشرویی با آنان برخورد نماید و بهترین چیزی که طرف مقابل از انسان دریافت می‌کند، بشاشت و تبسمی است که روی لب انسان نقش می‌بندد.
انسان آن‌قدر که از خوشرویی بهره‌مند می‌شود، از بخشش مادی بهره نمی‌گیرد. چون وقتی انسان با بشاشت و گشاده‌رویی کسی رو به رو می‌شود، روحش شاد می‌شود و از او نشاط و انبساط خاطر می‌گیرد. و این آسان‌ترین و کم خرج‌ترین بخشش است و هم از این روست که امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:
حُسْنُ الْبِشْرِ اَوَّلُ العَطاءِ و اَسْهَلُ السَّخاءِ؛ شکفته‌رویی نخستین عطا و بخشش و آسان‌ترین سخاوت است.
خوشرویی نخستین دریافت معنوی و روحانی از طرف مقابل است و سخاوتی است که برای همه انجام آن مقدور و میسر است و هیچ زحمت و خرجی ندارد.
گشاده‌رویی و نشاط نه تنها در دیدارها، بلکه باید هموار در تمام ابعاد مراحل زندگی ساری و جاری باشد. در خانه، در محیط کار، در مدرسه، در معاشرت‌ها، در مسافرت‌ها، همیشه و همه جا پسندیده و شایسته و لازم است.
و این یکی از سیره‌های پیامبر بزرگ اسلام است. آن حضرت حتی درهنگام سخن گفتن، گفتارشان توأم با تبسم و لبخند بوده است. ابودردا می‌گوید:
کانَ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله اذا حَدَّثَ بِحَدیثٍ تَبَسَّمَ فِی حدیثِهِ؛ شیوة همیشگی رسول خدا(ص) این‌چنین بود که هرگاه سخن می‌گفت، در حین سخن تبسم و لبخند بر لب داشت.
زیبایی اخلاق - حبیب الله فرحزاد

 والَّذِینَ هَاجَرُواْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُواْ أَوْ مَاتُواْ لَیرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُ الرزِقِینَ  (سوره حج، آیه 58)

و کسانی که در راه خدا هجرت کردند، سپس کشته شدند یا مردند، قطعاً خدا به آنان رزق نیکویی روزی می دهد؛ و مسلماً تنها خدا، بهترین روزی دهندگان است

 شأن نزول

?حکایت کرده اند که وقتی مهاجران مکه به مدینه می آمدند، برخی از آنان به مرگ طبیعی از دنیا می رفتند، در حالی که برخی دیگر شربت شهادت می نوشیدند؛ از این رو برخی گمان کردند که تمام فضیلت ها از آنِ مهاجرانی است که شهید شدند. آیۀفوق بدین مناسبت فرود آمد و بیان کرد که هر دو گروه مشمول نعمت الهی هستند

 نکته ها و اشاره ها

1- مقصود از «رزق نیکو» در این آیه، هر رزق نیکو و یا رزق نیکویی است که وقتی چشم انسان به آن می افتد، چنان مجذوب آن می شود که نمی تواند دیده از آن برگیرد.
2- برخی از مفسران از این آیه و شأن نزول آن استفاده کرده اند که مهم جان دادن در راه خداست؛ چه از طریق شهادت و چه مرگ طبیعی.
یعنی هر کس در راه خدا بمیرد، مشمول رزق نیکوی الهی می شود.
3- در این آیات پاداشی متناسب با کار مهاجران بیان شده است، آنان که از منزل خود تبعید شدند، خدا منزلی به آنان می دهد که از آن خشنود باشند.

 آموزه ها و پیام ها

1- مهاجران راه خدا، پاداش و منزلتی رفیع در نزد خدا دارند.
2- معیار استفاده از نعمت های بهشتی، مرگ طبیعی یا شهادت نیست، بلکه در راه خدا بودن و در این راه جان دادن است.

منبع: تفسیر قرآن مهر جلد سیزدهم صفحه 323

 یکی از مسلمانان، در وضو گرفتن، وسوسه داشت، چندین با اعضاء وضو را می‌شست، ولی به دلش نمی چسبید و آن را نادرست می‌خواند و تکرار می‌کرد.

عبدالله بن سنان می‌گوید: به حضور امام صادق علیه‌السلام رفتم و از او یاد کردم، گفتم: با اینکه او یک مرد عاقل است، در وضو وسوسه می‌کند.

 امام صادق علیه‌السلام فرمود: این چه عقلی است که در او وجود دارد، با اینکه از شیطان پیروی می‌کند؟

گفتم: چگونه از شیطان پیروی می‌کند؟

فرمود: از او بپرس، این وسوسه کاری از کجا به او روی می‌آورد؟، خود او جواب خواهد داد که: از کار شیطان است.

چرا که او می‌داند وسوسه و تزلزل در اراده، از القائات شیطان است، زیرا خداوند (در قران در سوره ناس آیه ۴، ۵) می‌فرماید: من شر الوسواس الخناس - الذی یوسوس فی صدور الناس

یکی از مواردی که امروزه در فضای مجازی و غیر مجازی رایج شده، تمسخر دیگران به بهانه خندیدن یا خنداندن است؛ این عمل شوم حتی دامن مقدسات را هم گرفته و آنها را نیز دست مایه طنز پردازی شیطانی قرار داده است.نباید اجازه دهیم کسی به قصد طنز و شوخی، آبروی فردی را به بازی بگیرد؛ چه رسد به بازی با آبروی یک قوم و ملت. از این دو بدتر تمسخر مقدسات است. کاری که نتیجه‌اش تنها و تنها فلاکت و هلاکت است.

دعای عهد از حضرت امام صادق‌علیه السلام روایت شده و آن جناب فرمودند: هرکس چهل بامداد این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم‌علیه السلام خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود، خداوند متعال او را زنده خواهد کرد تا در رکاب آن حضرت جهاد نماید و به شماره هر کلمه از این دعا پاداش هزار کار پسندیده برایش نوشته می‌شود و هزار کار ناپسند از پرونده او محو می‌گردد.
این دعای شریف مشتمل بر درود مخصوص از سوی خواننده این دعا و نیز از طرف تمامی مردان و زنان مؤمن ساکن در مشرق و مغرب خشکی‌های زمین و دریاست، به خصوص از جانب پدر و مادر و فرزندان او،به پیشگاه قطب عالم امکان حضرت مهدی «عجّل اللَّه فرجه» است، سپس تجدید عهد و پیمان و بیعت با آن حضرت، و پایداری بر این ایمان تا روز قیامت باقی و برقرار است.
دعا کننده از خداوند درخواست می‌کند که اگر مرگ من فرا رسد در حالی که امام زمان‌علیه السلام ظهور نکرده باشند، پس بعد از ظهور او مرا از قبرم برآور و سعادت یاری آن حضرت را نصیب من کن. آن‌گاه درخواست دیدار با عبارت ظریفی بیان شده است.