غدير در بيان علامه جوادي
با حضرت علامہ، تا غدیر:
“اليوم يئس الّذين كفروا من دينكم فلا تخشوهم و اخشون اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الإسلام ديناً.”
امروز #كافران از [كارشكنى در] دين شما نوميد شدند؛ پس از ايشان مترسيد و از من بترسيد. امروز #دين شما را برايتان كامل و #نعمت خود را بر شما تمام كردم و #اسلام را براى شما برگزيدم.
“اليوم” يعنى امروز خبر مهمى رسيده و آن #ولايت است كه دوستان بر اثر تولى #اولياى حق به #كمال و تمام رسيده و شادمانند و دشمنان كه طمعشان قطع شده نااميدند.
دشمنان پيامبر اكرم،صلّىاللَّه عليه وآله، مىگفتند: “… نتربّص به ريب المنون.” ما مرگ پيامبر را انتظار مىكشيم و با مرگ او، بساطش برچيده مىشود؛ چون با #كتاب و #قانون مىشود مبارزه كرد، ولى با #رهبر محيى و مجرى قانون نمىشود مبارزه كرد.
در غدير غم حادثه اى اتفاق افتاد كه كافران نااميد شدند؛ چنانكه بر اساس سوره مباركه #كوثر، خدا به پيغمبر چيزى داد كه دشمن نااميد شد.
پيام سوره كوثر اين است كه خدا به پيغمبر كوثرى داده كه مايه بقاء و دوام نبوتش خواهد بود.
بارزترين مصداق كوثر وجود مبارك #فاطمه، عليهاالسلام، است. پس روزى كه فاطمه چشم به جهان مىگشايد و روزى كه على عليه السلام، در #غدير_خم به #خلافت منصوب مىشود، دوام و بقاى دين تضمين مىگردد و دشمن در آن روز ابتر و نااميد است. “أليوم” در اين آيه كه همان “يوم الله” و روز ظهور فيض الهى است؛ يعنى روزى كه فيض ويژه الهى تجلى كرده است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
برگرفته از سایت عاکفون
غدير در كلام علامه جوادي
با حضرت علامہ، تا غدیر:
خداى سبحان در سوره #مائده به رسول اكرم، صلّىاللَّه عليه و آله، مىفرمايد:
“يا أيّها الرسول بلّغ ما أنزل اليك من ربّك و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته و اللّه يعصمك من النّاس”
گرچه پيامبر داراى مقام #نبوت نيز هست، ليكن در اين پيام آسمانى #رسالت او مطرح است. از اين رو با خطاب “يا أيّها النبى” آغاز نشد. گزينش عنوان “رسالت” از يك سو، مجهول آوردن فعل “أنزل” كه نشانه اهميت مطلب است از سوى ديگر و نيز انتخاب عنوان “ربّك” كه نشانه آن است كه تو عبد آن ربّى و او #مولاى تو است و تو بايد از او #اطاعت كنى، از سوى سوم، نشانه اهميت آن مطلب است.
رسالت رسول اقتضا دارد كه وى پيام خدا را بدرستى دريافت و #ابلاغ كند واگر اين پيام را به جوامع انسانى ابلاغ نكرد گويا هيچ كارى نكرده است. از اين رو به پيامبر، صلّىاللَّه عليه و آله، فرمود: اگر آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده به مردم ابلاغ نكنى رسالت خدا را ابلاغ نكرده اى:
“و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته".
مراد اين است كه اگر رسالت ولايت و #خلافت على عليه السلام، را ابلاغ نكردى، رسالتت را هرگز ايفا نكرده اى .
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
برگرفته از سایت عاکفون
غدير در بيان علامه جوادي
با حضرت علامہ، تا غدیر:
درباره #رسالت و #امامت نيز در قرآن كريم تنها درباره جريان #غديرخم و #ولايت امير مؤمنان، عليه السلام، تعبير منحصر به فرد “اتمام نعمت” آمده است:
” اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتى".
سخن از “انعمت عليكم” نيست، بلكه خداوند مىفرمايد: أتممت عليكم نعمتى. نعمتم را بر شما تمام كردم.
يعنى همانطور كه #نبوت و #رسالت پيامبر اكرم، صلّىاللَّه عليه و آله، كاملترين نبوت و رسالت است و پس از آن نبوتى نيست، ولايت و امامت على و اولاد على، عليهم السلام، نيز كاملترين ولايت و امامت است و پس از آن امامتى نيست. از منظر قرآن كريم در غديرخم كه عيد بزرگ ولايت است، نعمتهاى معنوى الهى به برترين حد و بالاترين نصاب خود رسيد و چون نعمتى برتر از ولايت على و اولاد على، عليه السلام نيست، عيد غدير برترين اعياد امت اسلامى است و اعتقاد به ولايت #تكوينى و #تشريعى امامان معصوم عليهم السلام، و باور داشتن وساطت و #شفاعت و وسيله بودن آنان از مهمترين بركاتى است كه نصيب امت اسلامى شده است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
برگرفته از سایت عاکفون
غدير
با حضرت علامہ، تا غدیر:
نعمتهاى معنوى مراتب و درجاتى دارد و در ميان آنها برترين #نعمت، #رسالت و #امامت است. از اين رو در قرآن كريم از هر دو نعمت به “منت” (نعمت سنگين و توان فرسايى كه حمل و هضم آن دشوار باشد، نه منت زبانى) تعبير مىكند؛
درباره رسالت و #بعثت پيامبران مىفرمايد:
[لقد منّ اللّه على المؤمنين إذ بعث فيهم رسولاً من أنفسهم. آل عمران، آیه ۱۶۴]
و درباره امامت نيز مى فرمايد:
[و نُريدُ أن نمنّ على الّذين استضعفوا فى الأرض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين؛ قصص، آیه ی ۵]
زيرا پيامبر و امام تأمين كنندگان #سعادت ابدى انسان هستند.
#فرشتگان با همه قداست و شرافتى كه دارند، تنها مىتوانند واسطه #فيض باشند، ولى نمىتوانند هدايت و رهبرى مستقيم جامعه بشرى را بر عهده بگيرند.
موجود كامل و جامعى كه مىتواند فيض الهى را معصومانه از خدا دريافت كند و معصومانه به جوامع بشرى ابلاغ كند و خود نيز معصومانه به آن عمل كند، #انسان_كامل، مانند #پيامبر و #امام است. از اين رو خداى سبحان در قرآن كريم بر نبوت و امامت كه جامع آن دو “ولايت” است تكيه كرد و آن را مورد امتنان قرار داد.
در حالى كه درباره آفرينش #آسمانها و #زمين و #بهشت و #قيامت به منت ياد نكرد؛ زيرا آسمانها و زمين، گر چه بزرگ است، ليكن در برابر نعمت سنگين و توانفرساى رسالت و امامت كوچك است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
برگرفته از سایت عاکفون
ابدال
«ابدال» جمع «بَدَل» يا «بَدِيل»، عده اي معلوم از صالحان و خاصان خدا [هستند] كه گويند: هيچ گاه زمين از آنان خالي نباشد و جهان بديشان برپاست. آن گاه كه يكي از آنان بميرد، خداي تعالي ديگري را به جاي او برانگيزد تا آن شمار - كه به قولي هفت و به قولي هفتاد است - همواره كامل بماند.
علت اينكه «ابدال» ناميده شده اند، همين است كه چون يكي از دنيا رود، كسي مانند او جايش را ميگيرد.
در روايات اسلامي آمده است: «ايشان گروهي از ياران حضرت مهدي عليه السلام در شام هستند و هنگام ظهور آن حضرت،
خود را به مكه رسانده با ايشان بيعت ميكنند».
البته در برخي روايات «ابدال» همان اوصيا معرفي شده اند.
از خالد بن هيثم فارسي نقل شده كه گفت: «به امام رضاعليه السلام عرض كردم مردم اعتقاد دارند كه بر روي زمين #ابدالي هستند؛ ايشان كيانند؟ حضرت فرمود: راست ميگويند: ابدال همان اوصيا هستند كه خداوند ايشان را بدل پيامبران قرار داد؛ وقتي كه ديگر نبوّت با پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله به پايان رسيد. ».
درباره ويژگي اين افراد گفته شده است:
«… رُهْبانٌ بِاللَّيْلِ لُيُوثٌ بِالنَّهارِ كانَ قُلُوبُهُم زُبُرَ الحَدِيدِ فَيُبايِعُونَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَالْمَقامِ… »؛
«آنان راهبان شب و شيران روز هستند. دلهاي شان چون فولاد سخت است كه در ميان ركن و مقام، با آخرين ذخيره الهي حضرت مهدي عليه السلام بيعت ميكنند. »