​استاد شهید مطهری(ره):

در خطبه ۱۵۰ اشاره‌ای به مهدی موعود (عجّل اللَّه فرجه الشریف) دارد و در آخر سخن، گروهی را در آخرالزمان یاد می‌کند که شجاعت و حکمت و عبادت توأماً در آنان گرد آمده است. می‌فرماید:

ثُمَّ لَیشْحَذَنَّ فیها قَوْمٌ شَحْذَ الْقَینِ النَّصْلَ، تُجْلی‌ بِالتَّنْزیلِ ابْصارُهُمْ وَیرْمی‌ بِالتَّفْسیرِ فی مَسامِعِهِمْ وَ یغْبَقونَ کأْسَ الْحِکمَةِ بَعْدَ الصَّبوحِ‌.

سپس گروهی صیقل داده می‌شوند و مانند پیکان در دست آهنگر تیز و برّان می‌گردند، به وسیله قرآن پرده از دیده‌هایشان برداشته می‌شود و تفسیر و توضیح معانی قرآن در گوش‌های آنان القا می‌گردد، جامه‌ای پیاپی حکمت و معرفت را هر صبح و شام می‌نوشند و سرخوش باده معرفت می‌گردند.

سیری در نهج‌البلاغه ص۱۰۶