۳ - مادر آن بزرگوار، فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف (س) است كه براي رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) (نيز) همچون يك مادر بود و رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در دامن او رشد كرد و آن حضرت هميشه سپاسگزار نيكيهاي او بود. فاطمه بنت اسد، در صف نخستين ايمان آورندگان به اسلام، ايمان آورد و همراه جمعي از مهاجرين با آن حضرت به سوي مدينه هجرت كرد و وقتي كه از دنيا رفت ، پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) او را با پيراهن مخصوص خود كفن نمود تا به وسيله آن از آزار حشرات زمين حفظ گردد و در قبراو (قبل از دفنش) خوابيد تا بدين وسيله فشار قبر به او نرسد و اقرار به امامت پسرش اميرمؤ منان علي (عليه السلام) را به او تلقين كرد، تا پس از دفن، وقتي از او در مورد آن سؤ ال شد بتواند پاسخ دهد و اين همه توجّهات مخصوص پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) به مادر علي (عليه السلام) به خاطر آن مقام ارجمندي بود كه او در نزد پروردگار و نزد آن حضرت داشت. اين سرگذشت بين تاريخ نويسان مشهور است.

۴ - اميرمؤ منان علي (عليه السلام) و برادرانش (طالب، عقيل و جعفر) نخستين كساني هستند كه از دو سو (هم از ناحيه پدر و هم از ناحيه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف هستند، به اين خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) و تحصيل كمالات معنوي از او، به دوشرافت نايل گرديد (شرافت نسب و شرافت پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) ).

۵ - علي (عليه السلام) نخستين فردي بود كه قبول اسلام كرد و به خدا و رسولش ايمان آورد و هيچ كس از اهل بيت رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) و از اصحاب، در اين جهت به او نرسيد و او نخستين مردي بود كه پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) او را دعوت به اسلام كرد و او آن را پذيرفت و همواره از دين اسلام حمايت مي‌كرد و با مشركان مبارزه مي‌نمود و از حريم ايمان دفاع مي‌كرد و گمراهان و سركشان را سركوب مي‌نمود و دستورات دين و قرآن را منتشر مي‌ساخت و به عدالت، حكم مي‌كرد و به كارهاي نيك دستور مي‌داد.