این روزها مصادف است با ایام  مبارک نیمه شعبان.

از هر کوی و برزنی که عبور کنی همه غرق در شادی و نشاط.این واقعا زیباست. جای خوشحالی است.
ولی کافی نیست  .
از این نظر می گویم کافی نیست که خیلی از ما از اصل قضیه واز معنای انتظار دوریم .
جشن امام زمان برای خیلی ها یعنی شادی ،پایکوبی و رقص و غفلت .
کمتر از خود می پرسیم که او چرا غایب است ؟
ویا اگر ظهور کند و بیاید چه خواهد کرد ؟ ویا چه کارهایی می توانیم انجام دهیم که مقدمه ظهور و شادی او را فراهم کرده باشیم.