بخش دوم

 بر ضعف های خود تمرکز نکنید:

برخی موارد تمرکز بر ضعف‌های خود و قوت دیگران ساده‌ترین کار است. اما این نگرش باعث می‌شود شما رفته رفته تبدیل به فردی غبطه‌خور و ناامید شوید. به جای این که کمبودهای خود را زیر ذره‌بین قرار دهید، بیشتر به فکر بهبود نقاط قوت خود باشید. خودهمدلی را پیشه کنید و نهایت توان خود را به ‌کار بگیرید.

حقایق را آنگونه که هست بپذیرید:

برخی موارد بعضی افراد خوشبخت‌تر از دیگران هستند. اما تمرکز روی این که چه چیز عادلانه است و چه کسی بیشترین شایستگی را دارد بی‌حاصل است. در واقع شکایت از بی‌عدالتی ممکن است احساسات تلخی در ما پدید بیاورند و این احساسات بازدارنده می‌توانند مانع بزرگی برای دستیابی به نیروهای بالقوه‌مان شوند.

 تعریفی شخصی از موفقیت برای خود خلق کنید:

به خاطر داشته باشید اگر شخصی آنچه را شما می‌خواهید دارد به این معنا نیست که شما نمی‌توانید به آن دست یابید. الگوهای فکری‌تان را از “پیروزی او- شکست من” به “پیروزی او- پیروزی من” تغییر دهید و فکر کنید وقتی یک نفر می‌تواند موفق شود، دیگران نیز می‌توانند. تمرکز افکار و انرژی‌تان روی کارهایی که باید برای رسیدن به اهداف تان انجام دهید، باعث می‌شود وقت کمتری برای نگران کردن خود با این قبیل حسادت‌ها داشته باشید.

 کورکورانه رویاهای دیگران را تعقیب نکنید. تعریف شخصی خود را از موفقیت خلق کنید و این باعث می‌شود کم‌تر نسبت به تلاش دیگران برای رسیدن به هدف‌هایشان احساس ترس و واهمه داشته باشید. روی اهداف خود تمرکز کنید. هر یک دقیقه وقتی که صرف “رویاهای دیگران” می‌کنید، یک دقیقه از اهداف خود غافل می‌شوید.