حدیث مشهوری است که پیغمبر صلی الله علیه و آله می ‏فرمایند: ذات اقدساحدیت در سمت راست عرش خود نوشته است: «إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی وسَفینَةُ النَّجاةِ؛ حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات است . » 

عرب به هر چراغی، مصباح نمی ‏گوید؛ در قدیم کاروانیان با اسب و شتر حرکت می‏کردند .

گاهی قافله در راه گم می‏شد و از همه جا ناامید شده، انرژی شتر (با این که حیوانی مقاوم است) نیز تمام می‏ شد و آنها از همه جا مأیوس می‏ شدند . اعراب صحرانشین در خیمه‏ های خود مشعلی را شبها روشن نگه می ‏داشتند . همین که ساربان ناامید از همه جا چشمش از دور به یکی از این مشعلها می ‏افتاد، فریاد می‏ زد: « هَذَا مِصبَاحُ الهُدَیٰ »؛ این چراغ هدایت است؛ یعنی اهل قافله! نجات یافتیم . » راه را پیدا کردیم و به عده ‏ای از اعراب صحرانشین رسیدیم . عرب به آن مشعل «مصباح الهدی» می ‏گوید . 

اگر کسی تمام درها به رویش بسته و پرونده‏ اش به قدری سیاه شده که نقطة امیدی ندارد؛ بلکه صد در صد گمراه بوده، تمام نیروها و سرمایة عمرش هدر رفته باشد، یقین بداند که امام حسین علیه السلام مصباح هدایت است و دستش را می ‏گیرد . ایشان مصباح الهدی و سفینة النجاة برای ناامیدترین وگمراه ‏ترین افراد بشر است . 

حضرت لقمان علیه السلام به فرزندش سفارش می‌کند که: «يَا بُنَیَّ إِنَّ الدُّنْيَا بَحْرٌ عَمِيق»؛ «ای فرزندم! دنیا دریای عمیقی است . » اگر  کسی بخواهد در این بحر عمیق غرق نشود، باید سوار کشتی شود؛ یعنی باید حسینی شده و سوار بر کشتی نجاتی که هدایت‌گر آن امام حسین علیه السلام است، شد . حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام اوصاف و ویژگی‌های مختلفی دارد که هر کدام، فرصتی مجزا جهت تبیین و توصیف می‌طلبد؛ یکی از آن اوصاف «میوۀ درخت ولایت» است . پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می‏ فرمایند: «أَنَا شَجَرَةٌ وَ فَاطِمَةُ فَرْعُهَا وَ عَلِيٌّ لِقَاحُهَا وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثَمَرَتُهَا؛  من درخت نبوتم و فاطمة زهرا علیها السلام شاخه ‏های این درخت است و علی علیه السلام شیرة آن و حسن و حسین علیهما السلام میوه‏ هایش هستند . » یا رسول الله! شیعیان چطور؟ فرمود: «وَ مُحِبُّوهُمْ مِنْ أُمَّتِي وَرَقُهَا؛ محبّین این بزرگواران، برگهای درخت ولایت هستند . » 

آنچه دنیا و آخرت ما را آباد می ‏کند، این است: برگ درخت تا وقتی تازه است که به شاخة درخت اتصال داشته باشد . اگرمی ‏خواهید زندگی آبرومند، با شرافت، کریمانه و با طراوت داشته باشید، همیشه خود را به امام حسین علیه السلام متصل کنید و از درخت حسینی جدا نشوید! بعد از محرم و عاشورا، باز از حسین علیه السلام دور نشوید و راهی به عزیز زهرا علیهم السلام داشته باشید .