نورانیّت و صفاى باطنى كه در سایه وضو پدید مى ‏آید، بسیار ارزشمند است.
از این رو، در روایات، تأكید شده كه انسان همواره با وضو باشد، وضو به نور تشبیه شده (قصارالجمل، ج1، ص311)

 و خوابیدن با وضو همچون احیاء و شب زنده‏ دارى به حساب آمده است.
(وسائل ‏الشیعه، ج1، ص266)

 براى دعا، تلاوت قرآن، زیارت و بسیارى از كارهاى نیك و عبادى، سفارش به داشتن وضو شده است.
(توضیح المسائل، بخش وضو)

 بدون وضو، دست زدن به آیات قرآن و نام‏ هاى خدا و پیامبر و ائمه ‏علیهم السلام ممنوع است.
(توضیح المسائل، بخش وضو)

 حتى اگر نام خدا به صورت‏هاى مختلف و آرم نهادها و مؤسسات درآید، (مثل آرم جمهورى اسلامى) همین حكم را دارد.

 وضو، بمنزله اجازه ورود به حضور پروردگار است و براى قسمت‏ هاى مختلف آن هم دعاهاى خاصّى در كتب بیان شده است. مسائل وضو بسیار است كه در این مجموعه نمى‏ گنجد. ولى ناگفته نماند كه مصرف آب در وضو، اگر به حدّ اسراف برسد حرام است.
رسول خدا صلى الله علیه وآله فرموده است: «اَلْوُضوءُ مُدٌّ وَالْغُسْلُ صاعٌ وَ سَیَأتى اَقْوامٌ یَستقِلّونَ ذلِك فَاُولِئكَ على‏ خِلافِ سُنَّتى»
(محجة البیضاء، ج1، ص301)

 براى وضو ده سیر آب و براى غسل، سه كیلو آب كافى است. ولى افرادى در آینده مى ‏آیند كه این مقدار را كم مى ‏شمارند و آب زیاد مصرف خواهند كرد كه آنها بر خلاف راه من مى‏ روند.

 کتاب پرتوی از اسرار نماز، استاد قرائتی