همه انقلابهای مهم دنیا دارای پشتوانه ای فكری هستند كه اگر از چنین پشتوانه ای محروم باشند،حتی در صورت پیروزی، انقلابیون در تشكیل نظام سیاسی - اجتماعی جدید دچار مشكل خواهند شد.

انقلاب اسلامی ایران، توانست نظام 2500 ساله پادشاهی را سرنگون سازد و نظامی كاملا نوین در تاریخ سیاسی بشر به وجود آورد. این انقلاب با عظمت نمی تواند مبانی فكری و نظری از پیش اندیشیده شده نداشته باشد.

جریان فكری اسلامی در طول قرنها در جامعه ایران نفوذ داشته است. مردم ایران بعد از ورود اسلام به ایران، آن را پاسخگوی نیازهای واقعی خود یافتند و به آن گرویدند.

وجود اصول آزادی، برادری، برابری، عدالت و… در اسلام موجب شد ایرانیانی كه سالیانی طولانی زندگی تحت سلطه حكومت های ظالم و مستبد را تحمل كرده بودند، اسلام را مایه رهایی خود دیده، آن را بپذیرند.

این جریان فكری در اعماق جان مردم ایران پایگاهی بسیار قوی و مستحكم داشت؛ درست بر خلاف جریان های فكری وارداتی ماركسیزم، ناسیونالیسم و سكولاریزم كه به دلیل عدم سازگاری با آن جریان اصیل، توفیق چندانی نداشتند.

اسلام دین آزادگی، استقلال و عدالت است. وقتی كه مردم این ارزشهای اسلامی را از اسلام فرا گرفتند، برای رهایی از چنگال چپاولگران و مستبدان و طواغیت زمان به حول محور اسلام گروشی عمیق تر پیدا كردند.

از سوی دیگر، بازشناسی هویت فكری انقلاب اسلامی و معرفی آن به نسلهای بعدی، نقش بسزایی در پایداری و تداوم انقلاب خواهد داشت؛ زیرا آنچه روح و واقعیت انقلاب را شكل می دهد همین هویت فكری است.