در این قسمت از دعای عرفه اشاره به الطاف الهی نسبت به خویش و هدایت الهی است که امام حسین علیه السلام  می‌فرماید:

«ولُطفِک لی واِحسانِک‌َ اِلی‌َّ فی دولَة‌ِ أئمّة الکفرِ الّذین‌َ نَقَضُوا عهدک وکذَّبوا رسلک‌لکنّک اخرجتنی رأفة‌ً منک وتحنّناً علی‌َّ للّذی سبق لی من الهدی الّذی له یسَّرتنی و فیه انشأتَنی؛

خدایا، لطف و احسان تو به من در دولت طاغوت و کفر، آن کسانی‌که نقض عهدبا تو کرده‌اند و تکذیب پیامبرانت نموده‌اند، آن‌که تو مرا به رأفت خود از آن دسته خارج ساخته‌ای و چشم مرا به‌سوی هدایت گشودی و راه هدایت را برایم آسان نمودی و مرا در هدایت پرورش دادی.