حضرت علامه جوادی آملی حفظه الله تعالی:

اگر خداي سبحان رسولش را به عنوان ﴿و إنك لعلي خُلُقٍ عظيم﴾ معرفي كرد، روي #علم او تكيه نكرد، با اينكه علم او باعث خُلق اوست، عظمت، مال علم اوست؛ آن «علم عظيم» اين «خُلق عظيم» را به دنبال دارد. سرّش آن است كه مردم از علم استفاده نمي‌كنند، مردم از خُلق شما استفاده مي‌كنند. ما الآن در اين حوزه درس‌ها خوانده‌ايم، مردم چه بهره از درس ما مي‌برند؟ مردم از سنّت ما و از اخلاق ما بهره مي‌برند. بسيار خوب اگر يك كسي مؤلف بود، كتابهاي علمي نوشت مردم چه بهره‌اي از او بردند شاگردانش از او استفاده علمي كردند، اينكه شما مي‌بينيد محبّت اهل‌بيت(عليهم السلام) در دلهاي مردم است مخصوصاً حضرت امير(سلام الله عليه)، اكثري آنها روي خُلق اهل بيت است وگرنه آن معارف بلند اهل بيت را اكثري مردم متوجّه نمي‌شوند. عظمت نهج البلاغه در همان ايثارگريهاي حضرت ظهور كرده است، شما خود نهج البلاغه را الآن مي‌بينيد كه همان كلمات قصارش بيشتر از آن خُطَبش مطرح است با اين‌كه در خطب مطالبي است و معارفي است كه بسياري از بزرگان به زحمت مي‌فهمند، اين خطب نهج البلاغه اين چنين است.

آن معارف نهج البلاغه كه در جامعه كمتر مطرح است، آن مزاياي عِلْوي عَلَوي كه كمتر مطرح است، همين اخلاق و گذشت حضرت مطرح است، همين ايثار و فداكاري مطرح است. مردم به چيزي احترام مي‌گذارند كه از آن طرفي ببندند، مردم از اخلاق طرف مي‌بندند، احترام مي‌گذارند. مردم از علم كه بهره‌اي ندارند، چه مي‌فهمند كه اين شخص چه مي‌داند؟ همين كه اين شخص عمل كرده است او را در محور عملش مي‌شناسند، لذا خدا به پيغمبرش فرمود: تو اخلاق عظيمي داري، چون آنچه كه مردم را در هدايت راه مي‌برد خُلق رهبر است، ﴿و إنك لعلي خلق عظيم﴾

 برگرفته از دروس تفسیر سوره بقره