چه انتظار عجیبی!
تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی!

عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم
نه کوششی نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی …!