فاقد” کلر” باشد

 "کلر” یک ماده سمی و مسمومیت زا می باشد که متأسفانه به تقلید از برخی کشورهای غربی جهت ضد عفونی
کردن به آب اضافه می کنند.
فقط کافیه یک جستجوی کوتاه در اینترنت با کلمات(مضرات کلر) داشته باشیدتا مقالات علمی زیادی برای شما اثبات
کنند که کلر چه ماده خطرناک و سمیمی باشد.
برخی عوارض کلر مانند :

آسیب به دید و دستگاه تنفسی،ریزش مو، آسیب به معده و دستگاه گوارش ، ضعف حافظه و …لذا باید از این ماده سمی دوری کنید.

با توجه به اینکه متأسفانه حتی آب شرب اکثر روستاهای دور افتاده هم توسط کلر آلوده شده ؛آیا راهی جهت رهائی از آن در آب شرب وجود دارد؟!

پاسخ

آبی که به کلر آلوده شده باشه نمی تونه صد درصد با روشهای معمولی از کلر پاکسازی بشه اما با برخی روشها که ذیلاً خدمتتون عرض می شه مقدار بسیار زیادی از اثرات این ماده خطرناک را می تونیداز آب آشامیدنی خود تفکیک و خود رااز گزند بیماریهای ناشی از آن مصون بدارید.

روشهای رهایی از شر کلر وعوارض آن

الف:آب آشامیدنی خود را به مدت حداقل یک  در ظروف در باز بزارین بمونه تا کلر که در حالت ترکیب با آب و هوا
به شکل گازه تا حدی از آب جدا شده ومتصاعد بشه…
ب:آب را بمدت 15 دقیقه به آرامی بجوشونید.

جوشوندن آب باعث تشدید حرکات مولکولی و در نتیجه جدا شدن مولکولهای کلر میشه…
برخی فکر می کنند جوشوندن آب موجب غلظت اثر کلر در آب میشه اما بررسی ها نشون داده “جوشوندن “از بهترین راهها جهت رهایی از شر کلره…
ج: در مرحله آخر شما با اضافه کردن یک قاشق چایخوری سرخالی آب لیموی تازه و طبیعی به ازای هر لیتر آب آشامیدنی گوارا و سالمی خواهید داشت که جذب، هضم و دفع آن برای بدن و بافتها ؛

بسیار آسون تر و راحت تر از اب چشمه ها هست و اگه آبی گواراتر می خواهید به ازای هر لیتر آب یک قاشق چایخوری  گلاب به آب اضافه کنید تا از آب گوارا لذت ببرید.

توضیحی درباره کرامات و ولایت تکوینی :یکی از اقسام ولایت ها که در سطح بالایی قرار دارد،"ولایت تکوینی” است. ولایتتکوینی آن است که کسی توانایی تصرف در جهان آفرینش داشته باشد، مثلاً حضرت عیسی(ع) دارای مقام ولایت تکوینی بود، یعنی می توانست در جهان خلقت تصرف کند و به تعبیر قرآن، به اذن خدا، با دمیدن به مجسمه گلی پرنده، آن را زنده کرده و به پرواز درآورد، و یا کور مادرزاد را بینا نماید، و یا بیماری بی درمان بُرص را درمان بخشد، و از همه بالاتر مرده را زنده کند. این قدرت ملکوتی عیسی(ع) به خاطر آن بود که او عبد کامل خدا و از اولیاء و پیامبران بود، و انسان می تواند در پرتو بندگی خالص و کامل به چنان مقاماتی برسد که خداگونه شود و مظهر صفات کمال و جلال خدا گردد، چنان که امام صادق(ع) در سخنی فرمود: “اَلْعُبُودِیَهُ جَوْهَرَهُ کَنْهُهَا الرُبُوبیَهُ؛ عبودیت و بندگی گوهری است که ربوبیت در آن نهفته است."یعنی عبودیت انسان را به قدری به خدا نزدیک می کندکه مظهر صفات خدا می شود، و به اذن پروردگار می تواند در جهان تکوین، تصرف کند و کارهای خدایی نماید.یعنی انسان در پرتوپیمودن مراحل عالی بندگی، دارای روح ولایت تکوینی می شودو می تواند کارهای معجزه آسا کند و کرامت های عجیب از او سرزند.

حضرت معصومه علیها السلام  نیز بر اثر کمال عبودیت و عرفان، و دستیابی به مقاماتعالی معنوی به مرحله ای رسید که دارای چنین امتیازی شده و می تواند از مقام ولایت خود استفاده کرده و کارهای معجزه آسا و کرامت های شگفت کند. در اینجا در میان صدها نمونه نظر شما را به چند نمونه جلب می کنیم:

1ـ نجات گروه سرگردان با راهنمایی حضرت معصومه علیها السلام:سال ها قبل از انقلاب، گروهی از مردم یکی از شهرهای دور، در فصل زمستان برای زیارت حضرت معصومه(ع) عازم قم شده بودند. شب فرا رسید، برف سنگینی در زمین نشسته بود، این گروه در چند فرسخی قم راه را گم کردند، و در بیابان بدون وسیله، سرگردان شده و در مخاطره شدید قرار گرفتند، همانجا دست به توسل به دامن حضرت معصومه(ع) زدند تا با نشان دادن راه، آن ها را از خطر برهاند. طبق سند موثق، یکی از خدام آستانه مقدسه حضرت معصومه(ع)، مرحوم سید محمد رضوی می گوید: در آن شب( بدون اطلاع از زائران در به در و سرگردان) در حرم بودم، اندکی خوابیدم، در عالم خواب دیدم حضرت معصومه(ع) نزد من آمد و فرمود:"برخیز، چراغ گلدسته ها را روشن کن."به ساعت نگاه کردم، دیدم اندکی از نیمه شب گذشته و هنوز چهار ساعت به اذان صبح باقی است(و ماطبق معمول اندکی قبل از اذان، چراغ های گلدسته ها را روشن می کردیم). خوابیدم، دوباره حضرت معصومه(ع) را در خواب دیدم، این بار با تندی به من فرمود:"برخیز، مگر نگفتم چراغ های گلدسته ها را روشن کن.” برخاستم و چراغ های گلدسته ها را روشن کردم، دیدم برف سنگینی آمده و همه جا را سفید پوش نموده است،ولی شگفت زده شده بودم که چرا امشب به دستور حضرت معصومه(ع) چراغ ها را زودتر روشن نموده ام؟ آن شب به سرآمد، صبح روز بعد که هوا آفتابی بود، از حرم عبور می کردم، شنیدم چند نفر از زائران به همدیگر می گویند:” حضرت معصومه(ع) به داد ما رسید، چقدر باید از محضر مقدسش تشکر و سپاس گزاری نماییم! اگر چراغ های گلدسته ها روشن نمی شد، ما در دل شب تاریک در بیابان پر از برف و هوای سرد، که راه را گم کرده بودیم، جان سالمی به در نمی بردیم، اگر چراغ گلدسته ها روشن نمی شد ما جهت شهر قم را در آن تاریکی ظلمانی هرگز پیدا نمی کردیم.” راز خواب را دریافتم که چرا حضرت معصومه(ع) به من می فرمود: برخیز و چراغ گلدسته ها را روشن کن!
حضرت معصومه سلام الله علیها فاطمه دوم - محمد محمدی اشتهاردی