ادله وقوع معاد

معاد لازمه ی عدالت خداوند

أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمينَ كَالْمُجْرِمينَ (35)
ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ(36)

آیا تسلیم شدگان[به فرمان ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می دهیم؟

شما را چه شده، چگونه حکم می کنید؟ (سوره مبارکه قلم)

توضیح:

خداوند کریم با تعابیر گوناگون، پرمحتوا و تاثیر گذار بندگان را از روز قیامت و حسابرسی جهان آخرت بیم داده است؛ زیرا مهم ترین عامل بازدارنده بندگان از گناه، یاد مرگ و حسابرسی قیامت است. این آیه نیز به دلیل دیگری برای لزوم معاد اشاره می کند که بدون در نظر گرفتن معاد و ثواب و عقاب آن، عدالت خداوند نیز به کلی زیر سوال خواهد رفت؛ زیرا در این صورت میان مومن و کافر تفاوتی نگذاشته است. توضیح مطلب آن که، اگر اعتقاد به معاد را از صحنه ی زندگی بشر حذف کنیم، مفسدان و ظالمان در روی زمین بیشتر شده و ظلم و کشتار و خونریزی، بقای نوع انسان را نیز به مخاطره خواهد انداخت. از سویی باید تفاوتی میان کسانی که از اوامر و نواهی خداوند پیروی می کنند با آنان که بی توجهی کرده و نافرمانی می کنند، وجود داشته باشد تا همگان به سوی فساد و ظلم متمایل نشوند.

حدیث:

امام رضا علیه السلام: «لم یکن قوام الخلق و صلاحهم الا بالاقرار منهم بعلیم خبیر لا تخفی علیه خافیة لیکون فی ذلک انزجار لهم؛ پایداری و صلاح نوع بشر مشروط به آن است که به کسی که اعتقاد داشته باشند که آگاه و دانای مطلق بوده و هیچ چیز مخفی از او نهان نمی شود تا بدین وسیله از عمل زشت خود دست بردارند.[اعتقاد به دین سبب دوری از گناه می گردد]