روزه داری در هوای گرم نجف

امام چهارده سال نجف بودند. از تمام بچه‌ها دور بودند،
هوای به آن گرمی نجف را تحمل می‌کردند و در آنجا روزهایی به آن بلندی را روزه می‌گرفتند.
کارگر منزلشان صبح که می‌آمد گلایه می‌کرد

و می‌گفت: «خانم، من سینی غذای آقا را که می‌برم، اصلاً وقتی برمی‌گردانم احساس نمی‌کنم از این سینی غذایی خورده شده است؛
شاید یک کمی مثلاً یک نصفه کتلت خورده‌اند.»
آقا با این شرایط روز به آن بلندی نجف را روزه می‌گرفتند.

صدیقه مصطفوی، مجله سروش، شماره 476