تدبری کوتاه در سوره یس

محل نزول: مکه

تعداد آیات:83

 جایگاه سوره در مصحف شریف: سی وششمین سوره  قران ،در جزء 22 و23 قرآن قرار دارد.

محتوای سوره ((یس ))

فضیلت :

سوره ((یس )) به گواهی احادیث متعددی که در این زمینه وارد شده یکی از مهمترین سوره های قرآنی است ، به گونه ای که در احادیث به عنوان قلب قرآن نامیده شده است .

در حدیثی از پیامبر اسلام می خوانیم :

ان لکل شی ء قلبا و قلب القرآن یس : ((هر چیز قلبی دارد و قلب قرآن یس است ))!.

حدیثی از امام صادق (علیه السلام ) :هر کس  آن را در روز پیش از آنکه غروب شود بخواند در تمام طول روز محفوظ و پر روزی خواهد بود، و هر کس آن را در شب پیش از خوابیدن  بخواند خداوند هزار فرشته را بر او مامور می کند که او را از هر شیطان رجیم و هر آفتی حفظ کنند…. شاید کمتر سوره ای در قرآن مجید دارای اینهمه فضیلت بوده باشد.

نکته :این فضیلت برای کسانی نیست که تنها الفاظ آن را بخوانند، وبه  مفاهیم  آن توجه نکنند، بلکه این عظمت به خاطر محتوای عظیم این سوره است .محتوائی بیدارگر ،ایمان بخش و مسئولیت آفرین و تقوازا که وقتی انسان در آن اندیشه کند ،خیر دنیا و آخرت را برای او به ارمغان می آورد.

دسته بندی سوره در تفسیر المیزان:

سیاق شناسی:(آیات 1تا 12)

در این سیاق وضعیت مردم نسبت به قبول یا رد دعوت انبیا علیم السلام مطرح می گردد وبیان می شود که هدف از دعوت حقه انبیاء یکی احیای آن گروهی هست که در مسیر سعادت قرار می گیرن ودیگر تثبیت عذاب نسبت به آن دسته ای که این دعوت  را نمی پذیرند وبه عبارت دیگه آن غایت اصلی تکمیل انسانها در مسیر سعادت و شقاوت است.

سیاق شناسی آیات 13 تا32

اين آيات  در قالب مثلى  بیان شده که مشتمل بر انذار و تبشير هر دوست ، كه خداوند  این مثل  را براى عموم مردم مطرح فرموده  كه در آن  اموری مطرح است : ا. اشاره به رسالت الهى ای که پیامبر مامور ابلاغ آن است  و 2. مواردی که از لوازم دعوت الهی به حساب می آیند مثل اجر ومغفرتی که خداوند سبحان  براى آن کسانی كه به این دعوت لبیک گفته وبه آن ايمان آورده واز دستورات قرآن (ذکر) پيروى كرده و از خدای رحمان در غيب  ونهان ، می ترسند آماده فرموده و نيز آن عذاب اليمی که برای کافران وتکذیب کنندگان مقرر کرده است . ودر اینجا اشاره ای هم به وحدانیت  خداى تعالى، و مساله معاد و برگشت همه مردم به سوى او اشاره گردیده است.

سیاق شناسی آیات 33 تا 47

بعد از آنكه  خداوند داستان اهل قريه (انطاكيه)، و عاقبت آنها رابواسطه  شرك و تكذيب رسولان الهى بيان فرمود ودر ادامه  آنها را به سبب بى‏اعتنايى  شان  نسبت به دعوت انبیا ملامت نمودونسبت  به نزول عذابی که گذشتگان را به سبب تکذیبشان  در بر گرفت  هشدار داد وبه آنها فهماند كه همگى  می بایست در در محضر خداوند سبحان برای دادن حساب ودریافت جزاء حاضر شوند.بعد از تمامی این مراحل به ذکر آیاتی پرداخت که حاکی از آفرینش و تدبیر خداوند سبحان بوده بر ربوبيت و الوهيت اودلالت دارند ، و به روشنى دلالت مى‏كند بر اينكه خدا، يگانه است و هيچ كس در ربوبيت و الوهيت با او شريك نيست، باز در ادامه ،مجددا انها  را در اينكه در آيات و ادله وحدانيت خدا وقیامت  تامل نکرده و از آن روى گردانند، و حق را استهزاء نموده و به فقرا و مساكين انفاق نمى‏كنند  مذمت وتوبيخ مى‏نمايد.

سیاق شناسی آیات (48 تا 65)

در این سیاق بعد از آنكه  خداوند از بیان تفصيلی و شرح معارف مربوط به توحيد كه اجمالش را در اول سوره  آورده بود، فارغ شد، در ادامه به بیان تفصيلی مسایل پیرامون معاد از چگونگی  قيام قيامت و احضار خلایق براى حساب و جزا و پاداش اصحاب جنت (بهشتیان) و كيفر مجرمين(دوزخیان) می پردازد.