از جمله مواردی که در تحریف امام مرتب استفاده می‌شود این است که؛ امام همه را به یک چشم می‌دید، امام اهل خط‌کشی نبود و… و حتی نوع مواجهه امام با غرب را نیز توجیه می‌کنند.
امام براساس آموزه‌های دینی و قرآنی که مملو از دوگانه‌های خیر و شر، کافر و مسلمان، یمین و یسار، شرک و ایمان و … است به شدت به مرزبندی سیاسی، اعتقادی، اقتصادی و سبک زندگی قائل بودند که عمده‌ترین آنان به شرح ذیل است:

1.غرب فرهنگی – سیاسی غیریت امام بود: امام عمده جهان غرب را کفر و بربریت توصیف می‌کرد و فلسفه حیات آنان را مادی‌گری، پوچ‌گرایی و لذت‌گرایی و منقطع از عالم وحی و معنویت و انسانیت می‌دانست. هیچ موقع نقطه مثبتی – به جز علم- از غرب نگفت و بر استقلال سیاسی- فرهنگی ایران مقابل غرب اصرار داشت.
 2.صهیونیسم غیریت امام بود. صهیونیست‌ها هم از جهت اندیشه و هم از جهت عملکرد در سرزمین‌های اشغالی فلسطین غیریت امام محسوب می‌شدند. امام تا زنده بود از جنبش‌های اسلامی حمایت می‌کرد و سازشکاران در مسئله فلسطین را همانند صهیونیست‌ها غیریت می‌دانست. نابودی صهیونیست به هر روش ممکن آرمان امام بود و از ابراز آن و پرداخت هزینه ابایی نداشت.
 3.ملی‌گراها غیریت امام بود ند. حضرت امام آنان را با تعابیری همچون «مدعای دروغین ملی‌گرایی» یا مدعیانی که «جز حرف و ادعا هنری ندارند» یاد می‌کرد و «خیالات باطل» را به آنان نسبت می‌داد و معتقد بود ملی‌گرایی با پایه معرفتی انسان‌گرایی همان غرب‌گرایی است.
در عین حال امام «دفاع از ملت را واجب می‌دانست». اما ملی‌گراهای ایرانی را وابسته و شل دین می‌دانست که اهل هزینه برای ایران نیستند و ردی از آنان در جنگ هشت ساله نیز مشاهده نشد.
 4.واپسگراهای مذهبی یا به تعبیر امام «واپسگراها» یا «مقدس‌نمای متحجر و بی‌شعور» غیریت امام بودند، همان‌ها که در حوزه علمیه بودند، اما شاه را سایه خد ا می‌دانستند و مبارزه گوشت و پوست با تانک و توپ را بی‌فایده ارزیابی می‌کردند، حکومت قبل از ظهور امام زمان (عج) را باطل می‌دانستند. خون دلی که امام از این دسته خورد از هیچ قشر دیگری نخورد و تا لحظه رحلت آنان را رها نکرد.
 5.سکولارها غیریت امام بود. مخالفان اسلام سیاسی غیریت امام بودند و بارها آنان را نصیحت کرد. سخت معتقد بود حجی که از آن هدم کفر و شرک برنخیزد حج نیست، اسلامی که برای جهانخواران ضرر نداشته باشد اسلام نیست، از تنزل قرآن - این کتاب زند گی‌ساز- به مرگ و قبر سخت آزرده بود.
 6.مرفهین بی‌درد غیریت امام بودند. کسانی مد نظر امام بودند که درد محرومیت و استضعاف را نچشیده‌اند. امام کاخ‌های آنان را محصول کوخ‌های موجود می‌دانست. معتقد بود آنان در دوران دفاع مقدس، جان و مال خود را از آتش حاد ثه دور نگه داشتند، از شهادت عزیزان متأثر نشدند و در روز واپسین داغ این حلاوت را خواهند چشید.

یادداشت عبدالله گنجی در روزنامه «جوان»