«وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرا»

و اگر زنی از ناسازگاری شوهرش یا روی گردانی اش(از حقوق همسرداری) بیمناک است، بر آن دو مشقتی نیست که با یکدیگر به طور شایسته آشتی کنند،[اگر چه به چشم پوشی بخشی از حقوقشان باشد] و [در حقیقت] صلح و آشتی بهتر است، و بخل نزد نفوس[آدمیان] حاضر است[به این خاطر هر یک از دو زوج در عفو و گذشت و سازش و ادای حقوق بخل می ورزند]، و اگر[شما شوهران] نیکی کنید و [از سرکشی و ناسازگاری نسبت به زنان] بپرهیزید [از ثواب و پاداش حق بهره من می شوید]؛ یقینا خدا همواره به آنچه انجام می دهید، آگاه است.(نساء:128)

توضیح:

در طول زندگی مشترک گاه مواردی میان زن و شوهر به وجود می آید که موجب اختلاف آن دو می گردد. توصیه ی اکید اسلام به همسران، رفع اختلافات خانوادگی و تلاش برای صلح و دوستی در محیط ارزشمند خانواده است. قرآن اختلاف همسران را ناشی از رسوخ کبر و بخل در قلب هایشان می داند و به مومنان گوشزد می نماید که احسان و تقوا و خوشرویی مهم ترین عناصر موفقیت در زندگی مشترک است.

حدیث: امام علی علیه السلام:« أحسن الصحبة لها لیصفو عیشک؛ با همسرت خوش رفتار باش تا زندگی ات با صفا گردد»