معاد جسمانی

شکل گیری دوباره سرانگشتان

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ (3)
بَلى‏ قادِرينَ عَلى‏ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ (4)
بَلْ يُريدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَه‏(5)

آیا انسان گمان می کند که ما هرگز استخوان هایش را جمع نخواهیم کرد؟!

چرا درحالی که تواناییم[خطوط] سر انگشتانش را درست و نیکو بازسازی کنیم؛

[نه اینکه به گمان او قیامتی در کار نباشد] بلکه انسان می خواهد[با دست و پا زدن در شک و تردید] فرارویش را[از اعتقاد به قیامت که بازدارنده ای قوی است] باز کند[تا برای ارتکاب هر گناهی آزاد باشد!] (قیامت:3-5)

توضیح:

معاد جسمانی به این معناست که در قیامت هم روح و هم جسم انسان محشور می شود. این اعتقاد در مقابل نظر برخی عقل گرایان است که معاد را فقط روحانی دانسته اند؛ در حالی که در قرآن و روایات تصریح شده است که معاد و زندگی اخروی انسانها، جسمانی است؛ یعنی با همین بدن خاکی انسان تحقق می یابد. برخی ادله ی معاد جسمانی عبارت است از:

1- برخی از نعمتها و عذابهای مادی برای اهل بهشت و دوزخ، مادی است.

2- نوع شبهه مشرکان نسبت به معاد، با معاد جسمانی سازگار است نه روحانی

3-مثالهای عینی رستاخیز که در قرآن آمده، نمونه ی رستاخیز جسمانی است.

آیه ی فوق از اوج ظرافت در بازآفرینی جسم خاکی انسان در رستاخیز خبر داده و به صراحت، معاد جسمانی را ثابت می کند.

حدیث:

امام صادق علیه السلام: هیچ عضوی از بدن مرده باقی نمی ماند؛ مگر گل اولی که از آن آفریده شده بود؛ که در قبر می ماند تا مانند بار اول از آن دوباره خلق شود.