شفقت به خود یا خود دلسوزی موجب افزایش هوش عاطفی، خود ارزشمندی می‌شود یعنی به تازگی اعتماد به‌ نفس و عزت نفس جای خود را به شفقت به خود داده است. تاثیرگذارترین و در عین حال پیچیده‌ترین شکل ارتباط در زندگی هر فرد، ارتباط فرد با خودش است؛ تحقیرکردن خود و احساس شرم، هزینه‌های هیجانی بالایی دارد و به مرور زمان فرد را به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و استرس های مزمن و… می رساند.

شفقت به خود به ما اجازه می دهد زمانی که با مشکلات اجتناب ناپذیر زندگی مواجه می شویم مراقب خودمان باشیم. اضطراب، نا امیدی و تنهایی همچنان به وجود خواهند آمد، اما مشفق بودن با خود به ما کمک می کند در دام آن ها گیر نیفتیم.

سه گام اصلی برای شفقت به خود را تمرین کنید:

 گام اول مهربانی به خود و تصدیق درد

به دردهایی که داریم اجازه ورود بدهیم و بپذیریم که این درد و مشکل را داریم. پذیرش به معنای تصدیق واقعیت بدون قضاوت کردن است. پذیرش از دست دادن ها، دوری ها و تنهایی‌ها، پذیرفتن پیری، بیماری و مرگ پذیرش خود با تمام توانمندی ها و ناتوانی ها؛ و تمام امکانات و محدودیت هایمان حتی پذیرش دیگران. با خود با مهربانی برخورد کنیم یعنی بدون سرزنش و انتقاد کردن، اگر اشتباهی کرده ایم خود را ببخشیم.

زمانیکه رنج می‌کشید این عبارات را بنویسید: « می دانم که دارم رنج می کشم» یا «خیلی دردناک است» به خود حق بدهید که برایتان سخت است و این دردتان واقعی است. همان کاری که وقتیکه ناراحت هستیم از دیگران انتظار داریم به ما حق بدهند بفهمند، که چه رنجی داریم و آنرا بی ارزش نکنند با گفتن جملاتی مثل: سخت نگیر. تقصیر خودت بود، چرا خودتو ناراحت میکنی؟.مسائل مهمتر ازین هم هست .بنابراین ما از هر کسی به خودمان نزدیکتریم دردی که می کشیم را خوب احساس می کنیم و می توانیم خودمان را التیام دهیم.

ادامه دارد…