پیامبر اکرم(ص) دو تا از خصلت‌های خود را به #امام_حسن(ع) داده بودند، یکی سیادت، دیگری هیبت. هرکس امام حسن مجتبی(ع) را می‌دید، ابهت و شکوه حضرت او را می‌گرفت.

در روایت دیگری آمده آن دو خصلتی که پیامبر اکرم(ص) در امام حسن(ع) به ودیعه قرار دادند، هیبت و حلم بوده است. وجه مشترک این دو روایت، «هیبت» است. واقعاً امام حسن مجتبی(ع) خیلی با هیبت بودند.

اما همین هیبت موجب شدت گرفتن بغض و حسادت افراد عنود می‌شد. به حدی که با آن‌همه خدمات و خدمتی که به مردم مدینه کردند، آن مصیبت هولناک در تشییع پیکر آن امام مظلوم رخ داد…

مصیبت تشییع جنازۀ غریبانۀ امام حسن(ع) موج دوم سقوط مردم مدینه بود. موج اول پاسخ ندادن به ناله‌های حضرت زهرا(س) و تنها گذاشتن امیرالمومنین(ع) بود و موج سوم هم تنها گذاشتن امام حسین(ع) بود. نتیجۀ اینهمه نامردی و نامردمی مردم مدینه، واقعۀ حره شد، که سربازان یزید سه روز جان، مال و ناموس مردم مدینه را بر خود حلال کردند…

هرچه امام یک جامعه مظلوم‌تر واقع شود، بلا و عذاب الهی برای مردم آن جامعه سنگین‌تر خواهد بود…