قرآن کریم می فرماید:

«وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ؛

و یکدیگر را بر انجام کارهای خیر و پرهیزکاری یاری نمایید و یکدیگر را بر گناه و تجاوز یاری ندهید» (مائده: 2)

این آیه در نظام مفهومی ولایت جایگاه ویژه ای دارد.

همان گونه که ولایت میان مؤمنان به پیوستگی و برادری می انجامد همکاری در مسیر “نیکی” و “تقوا” به تقویت این پیوندها کمک می کند و جامعه ای مستحکم و مقاوم می سازد. سیاست قرآن برای مسلمانها این است که ملت های مسلمان، گروه های مسلمان با یکدیگر همبستگی داشته باشند و كأنه وعده می دهد که اگر شما ملت های مسلمان این همبستگی را با هم داشته باشید، این موجب آن است که عزت خداوند پشت سر شما باشد؛ یعنی بر همه ی موانع غلبه پیدا می کنید، بر همه ی دشمنان پیروز می شوید؛ حکمت الهی پشتیبان شما است؛ یعنی همه ی قوانین آفرینش در جهت پیشرفت شما به کار خواهد افتاد؛ این منطق قرآن و سیاست قرآن است(خطبه نماز جمعه نصر، ۱۴۰۳/۰۷/۱۳).

از سوی دیگر اگر این همکاری آنطور که رسانه ها و قدرت های جهانی تلاش می کنند در مسیر گناه و تجاوز قرار گیرد، نه تنها جامعه ای از هم گسیخته ایجاد می شود بلکه باعث تباهی ارزشها و سقوط تمدن ها می گردد.

امروز جهان اسلام در آزمونی بزرگ قرار دارد. این آیه نقشه ی راهی برای امت اسلامی است. با هم برای خدا از توانایی های خود استفاده کنیم و از هرگونه همکاری در مسیر ظلم و تجاوز دوری کنیم. این مسیر راه عزت و پیروزی همه مستضعفان است.