ساسه جمع سائس است از مصدر سیاست…
سیاست یعنی تدبیر امور… یعنی به مصلحت اقدام کردن
یعنی گرداندن کارها به بهترین صورت..

سیاست یعنی کسی “فرماندهی” کند
که هم قلب ها او را باتمام وجود احاطه کره باشند…
و هم به منبع عشق متصل باشد…
تا بداند دل ها باید به کدام قبله اقتدا کند…

یعنی باید کسی بیاید دین خدا را نه فقط"بیان"…که “اجرا” کند.دینی که برای تک تک کارهای شبانه روز تو برنامه دارد.
برای هر عملی که به ذهنت خطور می کند قائده گذاشته است…
برای تمام ابهام ها و سوال هایت جواب دارد …با دلیل!.. و قاطع!…

دینی که حتی از قدم راست و چپ تو غفلت نکرده است…
از گفتگوی تو با والدینت، همسرت، فرزندت…
دینی که برای یک نگاه تو در کوچه و خانه و خیابان چارچوب ارائه می دهد…
“مدل” ترسیم می کند.. ..
دینی که برای انتخاب دوستانت معیار ارائه می دهد، برای انتخاب همسر ویژگی ذکر می کند…
دینی که خیلی از نتایج را از اولین گام مقدمات به تو گوشزد می کند…
دینی که در همه تصمیم گیری هات و مراحل مهم زندگی شرایط را برای تو روشن می کند…
در تولد..در بلوغ… در فراگیری علم… در جهاد…در جنگ… در حمله و دفاع… در ازدواج … در مهریه…در عروسی و ولیمه و فرزندار شدن و عقیقه… در تربیت فرزند… در زیارت … در حج… در هدیه دادن … در سوغاتی خریدن… مریضی… عیادت… در همه چیز تا دم مرگ …
و بعد از مرگ …
هیچ چیز در دین ما"جانمانده” اما این دین…اگر اجرا نشود…
کدام مشکل را می تواند حل کند ؟… کدام روش اصلاح می شود و کدام انسان هدایت؟…