وداع با ماه مبارک رمضان 

در اینجا بخشی از دعای ۴۵ صحیفه سجادیه امام سجاد علیه السلام را مرور می کنیم. ایشان چه زیبا با این ماه مبارک سخن گفته و  خدا حافظی فرموده اند:

سلام بر تو ای کسی که آمدنت مایه انس و کامیابی شد، ولی رفتنت موجب وحشت و دلهره دردناک گردید.

سلام بر تو ای همسایه و همنشین که در پرتو تو دلها تحت تأثیر قرار گرفت و نرم شد، و گناهان کاهش یافت.

سلام بر تو ای یاوری که یاور ما در پیروزی بر شیطان شد و ای رفیق شفیقی که راه های احسان را آسان نمود.

سلام بر تو که چه فراوان است آزاد شدگان خداوند در تو و چقدر سعادتمندند آنان که با روزه داشتن، احترام حریم تو را پاس داشتند.

 سلام بر تو که چقدر موجب نابودی گناهان و پوشیدن انواع عیب ها شدی.

سلام بر تو ای که چه بسیار، درنگ تو موجب سنگینی و طولانی شدن بر مجرمان، و چه اندازه باعث هیبت و شکوه در دل مؤمنان شد.

سلام بر تو ای ماهی که هیچ ایام دیگری را یارای رقابت بر آن نیست.

سلام بر تو ای ماهی که از هر آفت و گزندی، در سلامت هستی

سلام بر تو ای ماهی که همنشینی و همدمی با تو ناپسند و نکوهیده نیست.

سلام بر تو، همان گونه که برکت های فراوان به ما رساندی و پلیدی های گناهان را از ما شستشو دادی.

سلام بر تو که وداع با تو از روی دل تنگی و ملال خاطر نیست و ترک روزه تو از روی خستگی نمی باشد[ بلکه عبور زمان ما را از تو جدا نمود، و گرنه به تو عشق می ورزیم و روزه در تو موجب نشاط روح و جان ما است].

سلام بر تو ای ماهی که قبل از فرا رسیدنش، مطلوب و پیش از به پایان رسیدنش (به خاطر حسرت رفتنش) موجب اندوه است.

 سلام بر تو ای کسی که بلاهای بسیار به خاطر تو از ما دور شد و خیر و برکت فراوان در پرتو تو به ما رسید.

سلام بر تو و بر هر شب قدری که از هزار ماه بهتر است.

سلام بر تو که قبلا به شدت، دل به تو بسته بودیم [و محبوب ما بودی] و فردا چقدر اشتیاق به تو خواهیم داشت [یعنی هنگام رفتن موجب غم و اندوه ما شدی].

سلام بر تو و سلام بر فضیلت تو که از آن بی نصیب شدیم و سلام بر برکت های گذشته ات که از آن دور ماندیم.

خداوندا! ما اهل آشنای این ماه هستیم [و در میان امت ها شایستگی اختصاص به این ماه را یافته ایم] که ما را به این ماه شرافت دادی و به لطف و کرمت، ما را به انجام روزه در این ماه توفیق دادی در حالی که تیره بختان، موقعیت و قدر آن را نشناختند و بر اثر بدبختی از برکات این ماه محروم شدند.

ای خدای من! تویی ولی نعمت ما که ما را به شناخت عظمت این ماه برگزیدی و برتری دادی و ما را به آداب آن آشنا فرمودی و ما به همه تقصیر و کوتاهی و ادای اندکی از حق بسیار آن  در پرتو توفیق تو روزه داری و شب زنده داری این ماه را بر عهده گرفتیم.

خداوندا احمد و سپاس ویژه تو است همراه با اقرار به بدی ها و اعتراف به تبهکاری های خود، و در دل پیمان پشیمانی با تو می بندیم و با زبان به طور صادقانه عذرخواهی می کنیم، پس با اقرار به همه تقصیر هایی که در این ماه نمودیم، پاداشی به ما بده تا در سایه آن، فضیلت و احساس دلخواه از دست رفته را باز یابیم و جایگزین اندوخته‌هایی را که مورد علاقه ما است دریابیم.