و إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکمْ لَئِن شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ وَلَئِن کفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِید

و (یاد کن) هنگامی را که پروردگارتان اعلام کرد: «اگر سپاس گزاری کنید، حتماً شما را (نعمتی) می افزایم؛ و اگر ناسپاسی کنید، قطعاً عذاب من شدید است»

 نکته ها و اشاره ها

1.این آیه که قانون سپاس گزاری را بیان می کند، به افراد سپاس گزار با صراحت وعده فزونی نعمت می دهد، اما به افراد ناسپاس، صریحاً وعده ی عذاب نمی دهد، بلکه می فرماید: «اگر ناسپاسی کنید، عذاب من شدید است.» و این نشان دهنده ی نهایت لطف پروردگار است.

2.شکر سه مرحله دارد:
الف) تفکر و توجه به بخشنده ی نعمت و شناخت او؛
ب) شکر زبانی، یعنی به جا آوردن سپاس و حمد برای بخشنده ی نعمت؛
ج) شکر عملی، یعنی هر نعمتی را در راستای هدف آن مصرف کردن.

3.در حدیثی از امام صادق علیه السلام روایت شده که
کم ترین شکر آن است که نعمت را از خدا بدانی، بدون آن که قلب تو به غیر خدا مشغول شود و (نیز شکر نعمت آن است) که به نعمت او راضی باشی و به وسیله نعمت های خدا نافرمانی او را نکنی.
اگر فضل خدا بر خود بدانی بماند بر تو نعمت جاودانی
(سعدی)

 آموزه ها و پیام ها

1.یکی از سنت ها و قوانین الهی آن است که سپاس گزاری وسیله ی افزونی نعمت هاست.
2.ناسپاسی، ممکن است انسان را گرفتار عذاب شدید الهی کند.
3.اگر می خواهید لطف و کرم الهی بیش تر شامل حال شما باشد، سپاس گزار او باشید.

سوره ابراهیم، آیه 7

منبع: تفسیر قرآن مهرریال جلد سوم، صفحه 263