خداوند متعال در آیه 199 سوره مبارکه اعراف می فرماید:

«خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ»؛

«پیامبرا در برخورد با مردم از حقوق شخصی ات بگذر و به کارهای پسندیده دعوت کن و به نادان ها بی اعتنا باش»

قاعده های ساده

از توی کتابهای زبان بدن و مذاکره، هزار قاعده عجیب برای معاشرت هایش در آورده بود. می گفت جلوی آدم ها دست به سینه ننشین چون خیال می کنند گاردت را بسته ای. می گفت موقع حرف زدن بینی ات را نخاران چون فکر می کنند مثل پینوکیو دروغ می گویی. آن قدر در قانونهای من درآوردی مذاکره و زبان بدن غرق شده بود که قاعده های ساده را فراموش کرده بود. مردی که از مکه ظهور کرد و صدایش را به تمام دنیا رساند، نه زبان بدن عجیب و غریبی داشت و نه کسی را با فنون مذاکره فریب می داد.

قاعده هایش ساده بودند؛ از بدیهای مردم بگذر، به خوبی ها دعوتشان کن و از آدمهای خرده شیشه دار عبور کن.

قرآن کریم می فرماید:

«وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ؛

و یکدیگر را بر انجام کارهای خیر و پرهیزکاری یاری نمایید و یکدیگر را بر گناه و تجاوز یاری ندهید» (مائده: 2)

این آیه در نظام مفهومی ولایت جایگاه ویژه ای دارد.

همان گونه که ولایت میان مؤمنان به پیوستگی و برادری می انجامد همکاری در مسیر “نیکی” و “تقوا” به تقویت این پیوندها کمک می کند و جامعه ای مستحکم و مقاوم می سازد. سیاست قرآن برای مسلمانها این است که ملت های مسلمان، گروه های مسلمان با یکدیگر همبستگی داشته باشند و كأنه وعده می دهد که اگر شما ملت های مسلمان این همبستگی را با هم داشته باشید، این موجب آن است که عزت خداوند پشت سر شما باشد؛ یعنی بر همه ی موانع غلبه پیدا می کنید، بر همه ی دشمنان پیروز می شوید؛ حکمت الهی پشتیبان شما است؛ یعنی همه ی قوانین آفرینش در جهت پیشرفت شما به کار خواهد افتاد؛ این منطق قرآن و سیاست قرآن است(خطبه نماز جمعه نصر، ۱۴۰۳/۰۷/۱۳).

از سوی دیگر اگر این همکاری آنطور که رسانه ها و قدرت های جهانی تلاش می کنند در مسیر گناه و تجاوز قرار گیرد، نه تنها جامعه ای از هم گسیخته ایجاد می شود بلکه باعث تباهی ارزشها و سقوط تمدن ها می گردد.

امروز جهان اسلام در آزمونی بزرگ قرار دارد. این آیه نقشه ی راهی برای امت اسلامی است. با هم برای خدا از توانایی های خود استفاده کنیم و از هرگونه همکاری در مسیر ظلم و تجاوز دوری کنیم. این مسیر راه عزت و پیروزی همه مستضعفان است.

آیه منتخب امروز از جزء هشتم قرآن کریم، آیه 152 سوره مبارکه انعام است که می فرماید:

«وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى»؛

«و وقتی نظر خود را می گویید و حرف می زنید عدالت و انصاف را رعایت کنید هر چند درباره نزدیکانتان باشد».

افسارش را لحظه ای رها نکن

یاد گرفته بود که در تمجید از آدمها زیاده روی نکند که وقت انتقاد، به شخصیت آدمها کاری نداشته باشد که در گفتن حرف هایش صادق باشد، حتی اگر به مذاق خیلی ها خوش نیاید که گستاخی و بی ادبی را با صداقت اشتباه نگیرد که نیت خوانی نکند و فکر آدم ها را از خودشان بپرسد که با چند رفتار موقتی به آنها برچسب های دائمی نزند که وقت نقل قول رعایت امانت داری را بکند و وقت قضاوت رعایت بی طرفی را یاد گرفته بود که زبانش را به بند بکشد که به عادلانه چرخیدن عادتش بدهد که افسار این چموش ناآرام را حتی برای لحظه ای رها نکند.