یکی از هنجار شکنی های دینی که در ایام ماه مبارک رمضان در کوچه و خیابان های شهر خودنمایی می‌کند، روزه خواری است، بعضی افراد به خاطر عدم آشنایی و معرفت به جایگاه و ارزش ماه مبارک رمضان به راحتی به خود اجازه هنجار شکنی داده و از امتثال این فرمان الهی سر باز می‌زنند. خطا و گناه این دسته افراد تنها روزه خواری نیست، بلکه تظاهر به عدم روزه بودن و به نوعی بی‌حرمتی به این ماه خدا و افراد روزه دار، بُعد دیگر اشتباه این دسته هنجار شکنان دینی و اجتماعی است. به راستی اگر این افراد از تبعات شوم روزه خواری آگاه بودند چه بسا هیچ به افتخار، اظهار به روزه نبودن نمی‌کردند.

خطر روزه خواری:

 1-خروح ایمان از قلب: در روایتی از منابع روایی از امام صادق(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «مَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً خَرَجَ مِنَ الْإِيمَانِ؛ يعني:هر كس يك روز از ماه رمضان روزه خوارى كند ازايمان خارج شده است.»(الكافي، ج‏2، ص 278 )
2-تازیانه به خاطر هنجار شکنی: در روایتی از متون روایی از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است: «أنّ عليّا(علیه السلام) أُتِيَ‏ بِرَجُلٍ‏ مُفْطِرٍ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ نَهَاراً مِنْ‏ غَيْرِ عِلَّةٍ فَضَرَبَهُ‏ تِسْعَةً وَ ثَلَاثِينَ‏ سَوْطاً حَقَ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ حَيْثُ‏ أَفْطَرَ فِيهِ‏؛ مردى را نزد على امام علي(علیه السلام) آوردند كه در روز ماه رمضان بدون عذر افطار كرده بود،حضرت به جهت حقّ ماه رمضان كه اين شخص در آن افطار كرده بود، سي و نه شلّاق به او زد.»(الجعفريات (الأشعثيات)، ص59)

 الكافي ، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق 8جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.