امام حسین(علیه السلام) فرمود:
اَلنّاسُ عَبِیْدُ الدُّنْیا وَالدِّینُ لَعِقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّت بِهِ مَعایِشُهُمْ فَإِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ!(1)
بسیاری از مردم بنده دنیا هستند و دین تنها بر زبان آنهاست، مادامی که زندگی آنان در پرتو دین و روبراه است از آن حمایت می کنند; ولی آن روز که با حوادث سختی آزموده شوند، دینداران اندکند.

شرح کوتاه
دین و مذهب - آن هم مذهبی همچون اسلام - حافظ حقوق مردم جامعه و حامی منافع واقعی و عادلانه آنهاست، ولی گاهی دین مزاحم منافع شخصی و خصوصی افراد است; این جاست که «دینداران از مدعیان دین»، شناخته می شوند، بسیاری از مردمکه به هر چیز از دریچه سود شخصی خود می نگرد تا آن جا با دین همراهند که حافظ حقوق شخصی آنها باشد، اما بر سر دو راهی ها که دین از منافع خصوصی آنها جدا می شود، بکلی آن را رها می کنند و مصداق «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» می شوند; اما دینداران واقعی آنها هستند که در هر حال به آن وفا دارند و دین وایمان خطوط اصلی زندگی آنها را ترسیم می کند نه منافع شخصی.

1. بحارالانوار، جلد 10، صفحه 198.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی