مراسم معنوى و عرفانى روز عرفه در نهم ذى الحجه در وادى عرفات از جمله كانونهاى حیاتبخش دنیاى اسلام است . در این مراسم، دلدادگان وادى عشق براى انجام فرمان حضرت حق از اول ظهر روز عرفه تا غروب شرعى در آن صحراى پر رمز و راز توقف نموده و با شناخت زوایایى از عظمت حق، از عشق حضور در محضر یار سرمست مىشوند و قدرت لازم را براى ادامه راه انبیاء و اولیاء الهى به دست مىآورند . دعاها و اعمال بیداردلان خداجوى در وادى عشق و عرفان، منبع توانایى و قدرت است كه نیروى فوق العادهاى براى مسلمانان اعطا مىكند تا در اجراى حاكمیت اللَّه در تمامى صحنه هاى زندگى تلاش نمایند .

 وقوف در عرفات و اعمال آن اگر به درستى و با توجه به حقیقت آن انجام شود، سه شناخت حیاتى را همزمان بدست مى دهد:

1 - شناخت خود؛ 2- شناخت خداوند؛ 3 - شناخت همدیگر .

عرفات پایگاه اندیشه و تفكر است و توقف در این مكان و در نیمروز عرفه تا شامگاه، مهمترین ارمغان را براى آدمى به همراه دارد و آن نگرشى تفكرآمیز به افق گذشته زندگى مى باشد . اجتماع روز عرفه در عرفات گویاترین جلوه مبارزه با شیطان و نمایش عشق و حُبّ و اخلاص و بندگى است . به همین جهت براى رسیدن به اهداف عالى مراسم عرفه باید انسان خود را براى خداى خویش خالص گرداند و از تنگناى عالم مادّى بیرون آمده و با سالكان حقیقت طلب سنخیت پیدا كند . همانگونه كه امام صادق علیه السلام به حاجى عازم كعبه سفارش مىكند كه: «اِذ اَرَدْتَ الْحَجَّ فَجَرِّدْ قَلْبَكَ للَّه تَعالى مِنْ كُلِّ شاغِلٍ وَحِجابِ كُلِّ حاجِبٍ وَفَوِّضْ اُمُورَكَ كُلَّها اِلى خالِقِكَ وَدَعِ الدُّنْیا وَالرَّاحَةَ وَالْخَلْقَ؛

هنگامى كه قصد مىكنى اعمال حج بجاى آورى، قلب خود را به خاطر خداوند تعالى از هر مشغول كنندهاى خالى گردان و دل خود را از هر مانع و حجابى آزاد نموده و تمام كارهایت را به آفریدگارت سپرده و دنیا و آسایش طلبى و مردم را رها كن . »