امام علی علیه السلام:
«كان لي في ما مضى أخ في الله و كان يعظمه في عيني صغر الدنيا في عينه…؛ در گذشته یک برادر دینی داشتم؛ آنچه او را در نظر بزرگ جلوه می داد، کوچکی دنیا در نظر او بود…اگر کاری جدی به میان می آمد همچون شیر بیشه می خروشید و مانند مار بیابانی به حرکت می آمد.
هیچ کس را نسبت به کارش _ در آنجا که امکان داشت عذری داشته باشد_ قبل از شنیدن عذرش ملامت نمی کرد. از هیچ دردی جز هنگام بهبودی شکایت نمی کرد. سخنی را می گفت که خود انجام می داد و چیزی که عمل نمی کرد نمی گفت، هرگاه دو کار برایش پیش می آم می اندیشید که کدام به هوا و هوس نزدیک تر است، با آن مخالفت می ورزید. فعليكم بهذه الخلائق فالزموها و تنافسوا فيها؛ بر شما باد به داشتن این اخلاق نیک؛ و در داشتن چنین اخلاقی از همدیگر سبقت بگیرید» (نهج البلاغه:حکمت 289) .
و امروز راهِ مورد توجه امام زمان قرار گرفتن:
” كان يعظمه في عيني صغر الدنيا في عينه” است.