یادداشتی از حجت الاسلام و المسلمین همتی

خشم یک هیجان است، که در مواجهه با ناکامی اتفاق می‌افتد. اما پرخاشگری برون‌ریزی هیجان خشم با قصد آسیب زدن به خود، دیگران یا اشیاء است.
در مواجهه با خشم کودک باید او را درک کرده و با او همدلی شود. پذیرش خشم کودکان و همدلی با آنان باعث آرامش درونی شان شده و مانع از رفتار پرخاشگرانه آن‌ها می‌شود.
باید توجه داشت که پرخاشگری کودکان با پرخاشگری بزرگ‌سالان متفاوت است. نوعاً پرخاشگری کودکان وسیله‌ای است، یعنی به قصد رسیدن به خواسته‌هایشان می‌باشد، اما پرخاشگری بزرگ‌سالان خصمانه و کینه‌توزانه است. لذا کودکان به سرعت با یکدیگر آشتی کرده و مجدد مشغول بازی می‌شوند. اما بزرگ‌سالان ممکن است مدت‌ها این خصومت و پرخاشگری را ادامه دهند. لذا رسول خدا می‌فرمایند من کودکان را دوست دارم چون با هم دعوا کرده و بسرعت آشتی می‌کنند.

راهکار مواجهه با کودک پرخاشگر:

اگر کودک به هر دلیلی پرخاشگری را انتخاب کند والدین نباید با پرخاشگری به او پاسخ دهند اما باید محکم باشند.

مثلا اگر کودک را بغل کرده‌اید و او شما را می‌زند بدون آن که هیچ بحثی با او بکنید باید خیلی سریع او را زمین بگذارید یا اگر در اتاقش هستید او اسباب‌بازی‌اش را به سمت شما پرت می‌کند بدون اینکه صحبت خاصی با او داشته باشید،‌ از اتاق بیرون بروید.

بی‌توجهی و ترک کودک بدون حرف زدن با او نشان می‌دهد که نه تنها چیزی را به دست نیاورده بلکه توجه مادر را نیز از دست داده است.