مرگ و قبض روح

حتمی بودن مرگ برای همگان

«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُور»

هر کسی مرگ را می چشد؛ و بدون تردید در روز قیامت پاداش هایتان به طور کامل به شما داده می شود، پس هر که را ز آتش دور دارند و به بهشت درآورند مسلما کامیاب شده است؛ و زندگی این دنیا جز کالای فریبنده نیست.(آل عمران:185)

توضیح:

پیش از ورود به بحث معاد و جهان آخرت، از مرگ و ویژگی های آن سخن می گوییم. در منطق قرآن دینی مرگ به معنای نیستی و نابودی نیست؛ بلکه انتقال از جهانی به جهان دیگر است. مرگ دریچه ی ورود به جهان برزخ و مقدمه ی پاداش و عذاب اخروی است؛ اگر چه سزای کامل اعمال در روز قیامت خواهد بود.

آیه ی فوق- ضمن بیان این مطلب-از همگانی بودن مرگ و حتمی بودن آن سخن می گوید. مضمون این آیه در قرآن بارها تکرار شده است. تعبیر چشیدن مرگ،به معنای درک کامل آن است.

حدیث:

اما علی علیه السلام: «الموتُ ألزَم لکم مِن ظِلِّکم و أملَک بکم مِن أنفسِکم؛ مرگ از سایه تان به شما چسبیده تر است و بیشتر از خودتان اختیار دار شماست».(غرر الحکم؛ ج2 ص91 ح1961)