جوانى، بهار سازندگى
امام على عليه السلام در نامهاى به فرزند خود امام حسن مجتبى عليه السلام مىنويسد:
دل جوان، مانند زمين خالى است كه هر بذرى در آن افشانده شود، مىپذيرد. از اين رو، پيش از آنكه دلت سخت گردد، بر ادب و تربيت تو پرداختم.
نكتهها و پيامها
1- دوران نوجوانى و جوانى بسترى مناسب براى القا و عرضه هر نوع فكر و انديشهاى از سوى اوليا و مربيان و كسب فضايل يا رذايل اخلاقى و زمينهاى مناسب براى رشد استعدادانسانى است
2- قلب و روح جوان به كشتزارى مىماند كه از هر نظر شرايط كشت و كار در آن فراهم است، فرصت جوانى نيز چنين است. اگر از آن به خوبى استفاده شود و استعدادهاى نهفته شكوفا شده و در كسب فضايل اخلاقى و دفع رذايل اخلاقى بكوشد، فردى مفيد، در غير اين صورت سر بار جامعه خواهد بود.
3- قلب جوان، لطيف و ملكوتى است و انگيزه رشد گناه در آن ضعيف است و بازگشت و توبه از گناهان آسان است اما هر چه سنّ بالا مىرود ريشه گناه در قلب قوىتر و محكمتر مىگردد تا جايى كه كندن آن كارى دشوار است.
در روايات اسلامى نسبت به تلاش براى دستيابى به سعادت در دوران جوانى بسيار سفارش شده است، پیامبر فرمود:خداى متعال را فرشته است كه هر شب فرود آمده، ندا مىدهد: اى جوانان بيست ساله! كوشش كنيد و (براى نيل به كمال و سعادت خود) مجاهده نماييد.
نهج البلاغه، نامه 31-مستدرك الوسائل، ج 12، ص 157
