بنگرید که چه زیبا #خداوند متعال در #مناجات امام العارفین حضرت امام زین العابدین علیه السلام معرفی می‌گردد.

- «اللَّهُمَّ یَا ذَا المُلکِ بِالخُلُودِ (۲) وَ السُّلطَانِ المُمتَنِعِ بِغَیرِ جُنودٍ وَ لَا أَعوَانٍ. (۳) وَالعِزِّ البَاقِی عَلَی مَرَّالدُّهُورِ وَ خَوَالِی الأَعوَامِ وَ مَوَاضِی الأَزمَانِ وَ الأَیَّامِ (۴) عَزَّ سُلطَانُکَ عِزّاً لَا حَدَّ لَهُ بِأَوَّلِیَّةٍ، وَلَا مُنتَهَی لَهُ بِ آخِرِیَّةٍ (۵) وَ استَعلَی مُلکُکَ عَلُوّاً سَقَطَتِ الأَشیَاءُ دُونَ بُلُوغِ أَمَدِهِ (۶) وَ لَا یَبلُغُ أَدنَی مَا استَأثَرتَ بِهِ مِن ذَلِکَ أَقصَی نَعتِ النَّاعِتِینَ. (۷) ضَلَّت فِیکَ الصِّفَاتُ، وَ تَفَسَّخَت دُونَکَ النُّعُوتُ، وَ حَارَت فِی کِبرِیَائِکَ لَطَائِفُ الأَوهَام» [۱]
خداوندا! ای پادشاهی که فرمان روائیت همیشگی و جاودان است و اقتدار سلطنتت، بدون نیاز به لشکریان و پشتیبانان می‌باشد.
ای عزّتمندی که همیشه باقری هستی، و با گردش روزگار و گذر سال‌ها و زمان‌ها و روزها، دست فنا به سویت نفوذ ندارد.
عزّت سلطنتت، آن گونه عزّتی است که نامحدود و بی آغاز و بی انجام است و عظمت سلطنت تو آن چنان عالی است، که همه چیز از درک آن، عاجز و فرومانده، و در برابر آن درمانده است.
ای خدایی که نهایت و آخرین درجه توصیف ستایشگران، به پایین ترین مقامی که به آن اختصاص داری نمی رسد، و از درک آن ناتوان ات.
صفت‌ها در ذات پاک تو گم، و ستایش‌ها در ثنای تو به هم ریخته، و اندیشه‌های ظریف و تیز، از فهم مقام کبریائی و عظمتت حیران و سرگردان است.
—————
[۱]: صحیفه سجادیه، بخشی از دعای شماره ۳۲، ص ۲۶۴