امیرمؤمنان علی(علیه السلام) می فرماید:
اَلْغِیْبَةُ جُهْدُ الْعاجِزِ(1)

غیبت کردن آخرین تلاش افراد ناتوان است.

شرح کوتاه
درمیان گناهان کبیره کمتر گناهی است که همانند غیبت نشانه پستی و ضعف و زبونی و ناجوانمردی باشد.
آنها که به مذمت و عیب جویی مردم در پشت سر می نشینند و آبروی و حیثیت افراد را با افشای عیوب پنهانی، که غالب مردم به یکی از این عیوب گرفتارند، می برند، و آتش حسد و کینه خود را با این وسیله فرو می نشانند، افرادی ناتوان و فاقد شخصیتند که حتی در مبارزه بی دلیل و ظالمانه خود شهامت ندارند و تمام قدرتشان این است که از پشت خنجر بزنند.
در حدیث آمده، آن کس که غیبت مردم کند اگر توبه نماید آخرین کسی است که وارد بهشت می شود و اگر نکند نخستین کسی است که وارد دوزخ می شود.

1. نهج البلاغه، کلمات قصار.

یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی