اگر شب جمعه از دست رفت سحر جمعه را از دست ندهیم، اگر سحر رفت روز جمعه را از دست ندهیم و اگر روز جمعه از دست رفت غروب جمعه را از دست ندهیم. نسبت به #ماه_شعبان هم همینطور است. اگر ماه رجب و یا ماه شعبان از دست رفت، این روزهای پایانی را مغتنم بشماریم. اگر انسان واقعاً برای ماه رمضان جدی است باید سبکبال بشود. اینکه اولیاء خدا طول سال و یا لااقل ماه رجب و شعبان را ریاضت می‌کشیدند برای همین بوده است. 

اگر کسی ماه شعبان و رمضان را استفاده کرد که نعم المطلوب. ولی اگر تا الان نتوانسته، این مابقی ماه شعبان را از دست ندهد و تهیأ پیدا کند و بعد مراقب باشد که ماه رمضان از دست نرود.

 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری:

«کار شیطان ایجاد غفلت از فرصت‌ها است و برای انسان  فرصت‌سوزی می‌کند و این فرصت‌سوزی هم گاهی به‌نحوی است که یک فرصت‌هایی را از انسان می‌گیرد، فرض کنید انسان سحر شب جمعه را از دست داد، شیطان وسوسه می‌کند و به جای اینکه انسان برخیزد و با نماز اول صبح جبران این نافله شب را کند، انسان را غافل می کند به طوری که احساس خستگی می‌کند و احساس می‌کند که دیگر حالا نماز صبح هم اول وقت نخواند. این غفلت‌هایی که در انسان ایجاد می‌کند که یک فضیلت بزرگ را می‌گیرد و بعد آرام‌آرام یک نوع افسردگی در انسان ایجاد می‌کند و توفیق عبادت‌های دیگر را هم می‌گیرد.

این به‌عکس آن چیزی است که به ما فرموده‌اند؛ فرموده‌اند اگر فرصتی را از دست دادی بلافاصله تدارک کن و اگر نماز شبت را نخواندی قضا کن، اگر نماز صبح اول وقت از دستت رفت فضیلت وقت را از دست نده. این یک قاعده کلی است، اگر شب جمعه از دست رفت سحر جمعه را از دست ندهیم، اگر سحر رفت روز جمعه را از دست ندهیم و اگر روز جمعه از دست رفت غروب جمعه را از دست ندهیم. نسبت به ماه شعبان هم همینطور است. اگر ماه رجب و یا ماه شعبان از دست رفت، این دو سه روز را مغتنم بشماریم.

این همان مضمون حدیث نورانی است که امام رضا (علیه السلام) به اباصلت در آخرین جمعه ماه شعبان فرمودند که خودت را برای ماه رمضان مهیا کن و کارهای غیرجدی را کنار بگذار و مشغول به کثرت تلاوت قرآن باش و زیاد قرآن بخوان و دعا و استغفار و توبه کن که خالص بشوی، یعنی همه غفلت‌ها از بین برود تا برای ماه رمضان حضور پیدا کنی و اگر امانتی نزد تو است پرداخت کن که وقتی وارد ماه رمضان می‌شوی هیچ باری روی دوش تو نباشد. چون خیلی وقت‌ها انسان می‌خواهد به سمت خدا برود و همه چیز آماده است ولی یک باری روی دوش انسان است که نمی‌گذارد انسان حرکت کند. اگر انسان واقعا برای ماه رمضان جدی است باید سبکبال بشود. این که اولیاء خدا طول سال و یا لااقل ماه رجب و شعبان را ریاضت می‌کشیدند برای همین بوده است.

حالا اگر کسی ماه شعبان و رمضان را استفاده کرد که نعم المطلوب. ولی اگر تا الان نتوانسته، این مابقی ماه شعبان را از دست ندهد و تهیأ پیدا کند و بعد مراقب باشد که ماه رمضان از دست نرود.

یکی از غفلت‌هایی که شیطان برای ما ایجاد می‌کند این است که در دستگاه محاسباتی ما تصرف می‌کند و نمی‌گذارد که درست محاسبه کنیم و هر چیزی را سر جای خودش و به‌اندازه خودش بزرگ ببینیم. خبر را بزرگ و کوچک می‌کند و ما را با حادثه‌های کوچک مشغول می‌کند و از حادثه‌های بزرگ غافلمان می‌کند و درنتیجه حادثه‌های بزرگ مخفی می‌شوند.»