امام صادق علیه السلام فرمودند:
نوه من در سرزمین خراسان در شهر طوس، به شهادت می رسد؛ کسی که با معرفت او را زیارت کند، روز قیامت با دست خودم او را گرفته و وارد بهشت می کنم.
حمزة بن حمران عرض کرد:
فدایت شوم «و ما عرفان حقه؛ مراد از زیارت با معرفت چیست؟».
حضرت فرمودند:
يعلم أنه امام مفترض الطاعة؛ این که بداند او امام است و پیرویش واجب.
( یعنی اگر در سال ۵۰ میلیون نفر هم به زیارتش در مشهد بروند، ولی در عمل، مامومش نباشند باز هم امام رضا غریب است).
از این کلام استفاده می شود که زمانی امام غریب نیست که ما در تمام ابعاد زندگی، مامومش باشیم و طوری زندگی کنیم که او می پسندد.
راستی زندگی این گونه هست؟ در ارتباط با همسر، همسایگان،بستگان، در میهمانی ها و عقد و عروسیها، در کوچه و خیابان و بازار و….
طوری زندگی می کنیم که به ما بگویند ماموم امام زمان عج؟!
بله، در مسیر کاستن از غریبی امام زمان، کاری که از دست ما بر می آید این است که بدانیم او امام است و پیروی واجب.